gym

Hou eens op met filmen in de sportschool, stelletje mafketels

Niet iedereen wil in je zelfgeschoten fitnessvideo verschijnen.
Two people in a gym drinking water
Foto: Charlie Kwai

Ik hou niet van de sportschool. Ik hou niet van de geluiden die je in de sportschool hoort en ook niet van de inrichting – zowel de agressief grijze, “mannelijke” gyms die in koeienletters woorden zoals “PUMP” op de muren hebben staan, als de gyms die zijn ontworpen voor hippe PR-meiden, waar ze lijken te denken dat mensen in een nachtclub-esque omgeving willen sporten. Maar wat ik het allerkutst vind aan sportscholen, is het onheilspellende gevoel dat je op elk moment viral kan gaan terwijl je stilletjes een set push-ups probeert af te maken. Ik heb het over de vloek van de moderne wereld, de schaduw die over alle post-Nieuwjaar sportsessies hangt: gym content

Advertentie

In een wereld waarin een salade een volledige fotoshoot moet ondergaan voordat hij geconsumeerd mag worden, was het slechts een kwestie van tijd voordat gymsessies ook slachtoffer werden aan de smartphonepaparazzi. Voorbij is de tijd waarin de sportschool een toevluchtsoord was voor oncharmante sportgezichten en verloren-hoek-van-de-kledingkast-outfits. Nu kan elke stap op een loopband, elke bicep curl, en, god verhoede, elke gefaalde poging tot een pull-up worden vastgelegd door een losgeslagen fitnessinfluencer, met de hele wereld als publiek.

Als je de afgelopen paar jaar ook maar één keer in de sportschool bent geweest weet je wel waar ik het over heb: telefooncamera’s die op benches zijn neergezet en op toestellen balanceren. Tripods die zijn gepositioneerd om elk moment van een stretch vast te leggen, en elke onwetende voorbijganger betrapt die gewoon bij de roeimachine probeert te geraken. Voor de gemiddelde sportschoolbezoeker is het al zenuwslopend genoeg, laat staan voor iedereen die sowieso al heel wat schaamte moet overwinnen om een halfuur lang als een ontspoorde hamster op dezelfde plek te gaan hardlopen. Maar wat boeit het hoe andere mensen zich voelen? Jij, de gymfluencer, bent het hoofdpersonage! Profiteer van die narcistische energie, meid!

Advertentie

Oké, ik weet dat sommige fitnessliefhebbers zeggen dat het vastleggen van hun voortgang meer doelen heeft dan alleen het voeden van een ego. Veel mensen filmen hun routines als een soort visueel dagboek, om hun voortgang bij te houden en persoonlijke prestaties te vieren. Je kunt zeggen dat je met het vastleggen en controleren van je techniek je vorm en houding kunt perfectioneren. En online gemeenschappen gedijen natuurlijk op gedeelde ervaringen, dus veel gymgangers halen ook inspiratie en steun uit social media.

Maar voor elk stukje content dat er wordt gemaakt ter inspiratie, voor coaching of gewoon om je persoonlijke doelen bij te houden, heb je ook video’s die gemaakt lijken te zijn om andere mensen te beschamen. “Yep, een volwassen man die zijn mond afveegt terwijl ik poseer,” geeft een jonge, gespierde gymbro als bijschrift voor een video, waarin een oudere man in de spiegel te zien is die zweet van zijn gezicht veegt. Want hij is in een SPORTSCHOOL, snap je, waar mensen de neiging hebben om te ZWETEN? En dan heb je ook nog de talloze callout-video’s waarin vrouwen beweren dat iedereen die ook maar een beetje hun kant op kijkt een viespeuk is. En, ja, oké, er zijn zeker mannen die ervan houden om naar squattende vrouwen te koekeloeren, maar volgens mij is het niet antifeministisch om te zeggen dat gozers soms gewoon om zich heen kijken. 

Advertentie

Het ergste voorbeeld van dit fenomeen was een viral TikTok die werd gepost – en sindsdien ook is verwijderd – door de Twitchstreamer Jessica Fernandez. In de video beweert Fernandez dat een man tijdens haar workout naar haar keek “alsof ze een stuk vlees was”. Maar iedereen die de video bekijkt kan je vertellen dat daar niets van klopt. De hele video voelt behoorlijk chaotisch; de man kijkt de ruimte rond en werpt een korte blik op Fernandez en haar volledige camerainstallatie, terwijl zij hem “beestachtig” en “een stomme fucking klootzak” noemt. 

Misschien komt het doordat ik 30 ben en ik het steeds ongemakkelijker vind om voor social media toneelstukjes op te voeren (ik wil me haast van kant maken als ik weer zo’n fit check bij een bushalte zie), of misschien komt het omdat ik niets ergers kan bedenken dan mezelf na twee weken van alleen maar Bailey’s drinken naar de sportschool te slepen en vervolgens te ontdekken dat mijn gezicht wordt gebruikt als een voorbeeld van slechte sportschooletiquette, maar: volgens mij kunnen we allemaal wel een beetje aan onze manieren werken. We moeten sociale schaamte herintroduceren. Wanneer is het normaal geworden om te verwachten dat iedereen in een publieke ruimte naar keuze zich aan je persoonlijke social media-aesthetic zal houden? Waarom zijn online reacties van mensen belangrijker dan de reacties van mensen die letterlijk naast je staan? 

Advertentie

En het is niet alleen de sportschool – ik zie dagelijks video’s van oudere mensen die gewoon hun leven leven, en zich niet bewust zijn van het feit dat ze worden gefilmd en op TikTok worden gepost als “goals”. Afgelopen zomer is er zo’n video mega-viral gegaan: “Ik zag deze queen net in haar eentje de bios verlaten na Barbie,” las het bijschrift, terwijl je een oudere vrouw zag die gewoon een bioscoop uitloopt. Ook al was het niet je bedoeling om de vrouw te beschamen of te bekritiseren, het was nog steeds opdringerig en eerlijk gezegd nogal raar om haar te filmen. En de video is meer dan *11 miljoen keer* bekeken! Die vrouw wilde gewoon een film kijken, niet een bron van content worden!

Vergeet ook niet dat veel mensen die video’s posten van mensen die gewoon hun gangetje proberen te gaan – of dat nou in de bioscoop is, in de sportschool of op straat – ook geld verdienen met deze content. Sommige mensen vinden misschien dat het in dat geval oké is, maar ik vind het juist erger. De mensen die als content-nevenschade eindigen worden er niet voor gecompenseerd. Ze krijgen geen cent te zien van die lucratieve influencer-levensstijl – ze zijn slechts pionnen voor viraliteit.

Gelukkig lijkt het erop dat sommige gyms lucht beginnen te krijgen van hoe het merendeel van hun leden denkt over zonder toestemming gefotografeerd of gefilmd worden. In het VK heeft een aantal gyms beperkingen gesteld in waar en wanneer mensen in hun ruimtes mogen filmen, of ze drukken hun leden op het hart dat ze andere gymgangers eerst toestemming moeten vragen als ze willen filmen. In een interview met The Observer afgelopen november zei een woordvoerder van PureGym: “Het is belangrijk om andermans privacy te respecteren; daarom staat er ook duidelijk in onze regels dat mensen geen foto’s of video’s in onze ruimtes mogen maken, tenzij ze toestemming van anderen hebben.”

Dit is een goed begin, maar het gaat nog niet ver genoeg. Misschien kom ik nu nogal tiranniek over, maar ik wil dat tripods helemaal worden verboden, niet alleen in het weekend. Ik wil helemaal geen camera’s meer in de sportschool. De gym zou een veilige plek moeten zijn om op een hometrainer te klauteren, te zweten en vier minuten lang op je telefoon te zitten, als je daar zin in hebt. Ik hoop dat het Main Character-syndroom in 2024 wordt genezen, en dat mensen weer een beetje aan anderen beginnen te denken. Het is tijd om de sportschool terug te winnen voor zijn oorspronkelijke doel – een plek om jezelf helemaal de tering te zweten, zonder dat je bang hoeft te zijn voor een extra publiek. 


Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.


Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.