Ik heb een goede relatie – dus waarom ben ik bang dat ik iets mis?

Als ik over mijn relatie nadenk, heb ik er eigenlijk niks op aan te merken. Ik voel me tot mijn partner aangetrokken, ik word gerespecteerd en ondersteund, we hebben gemeenschappelijke interesses en waarden. Toch voel ik af en toe twijfels, een gedachte die niet makkelijk te verwoorden is. Wat als ik iets misloop? Als ik single was, zou mijn leven dan interessanter zijn? Leuker? Spannender op seksueel gebied? Zou ik gaan studeren of ergens anders gaan werken, misschien in het buitenland? 

“Het is best normaal om jezelf dit soort dingen af te vragen,” zegt Chiara Simonelli, psychotherapeut, seksuoloog en professor psychologie aan de Universiteit Sapienza in Rome. Mensen zijn ingesteld om de dingen te willen die ze niet hebben; het is een onderdeel van de aard van het verlangen en “een moeilijkheid die altijd al heeft bestaan,” zegt Simonelli. Het wordt een probleem als de gedachte obsessief wordt. “Als je je elke ochtend afvraagt wat je mist, dan is dat een slecht teken,” gaat ze verder. 

Een belangrijke component van elke relatie is het regelmatig evalueren van jullie niveau van connectie, balans en tevredenheid met betrekking tot jullie doelen als individu en als koppel. Met de tijd begin je elkaars gebreken te zien en worden de verschillen tussen jullie duidelijker. Dan word je geconfronteerd met een realiteit die anders is dan de geïdealiseerde en euforische versie van het begin van de relatie. 

Het einde van de wittebroodsweken is meestal het punt waarop dit soort twijfels de kop op beginnen te steken, zegt Simonelli. Als je in een relatie zit zal je eerder nadenken over jullie gedeelde toekomst dan over je eigen toekomst, en genieten van de vreugde van het delen – “wat niet betekent dat je in symbiose moet leven, in godsnaam!” zegt Simonelli. Maar als je merkt dat je vaak dingen doet die je niet leuk vindt of met dingen stopt die je belangrijk vindt, dan zul je waarschijnlijk gefrustreerd raken, ongemak voelen en het verlangen hebben om te ontsnappen.

“Alles is binnen een paar generaties veranderd,” gaat Simonelli verder. De rollen en verwachtingen van koppels zijn veranderd, wat ook betekent dat vrouwen meer vrijheid hebben om hun lot te bepalen. Levenslopen zijn veranderd; jongere mensen moeten socio-economische instabiliteit het hoofd bieden, wat onvermijdelijk het uitstel van doelen zoals trouwen en kinderen krijgen tot gevolg heeft, dingen die, op hun beurt, minder belangrijk zijn geworden. 

“De maatschappij staat steeds meer in het teken van individualisme,” gaat Simonelli verder. “Ons voornaamste doel is het nastreven van ons eigen geluk geworden.” Maar je partner is net zo onvolmaakt als jij. Als jullie imperfecties goed op elkaar aansluiten, dan kunnen jullie gelukkig zijn. Uit de vele mogelijke opties die er zijn heb jij degene gekozen die het meest voor de hand lag. 

Tegelijkertijd “zien we soms een loskoppeling tussen het idee van hoe een goede relatie eruit zou moeten zien, en hoe hij in de praktijk is,” gaat Simonelli verder. “Dat is een collectief probleem, en dat maakt het nog moeilijker om te waarderen wat je hebt.”

Zelfs mensen in de gelukkigste relatie ooit zullen bijvoorbeeld nooit helemaal stoppen met aangetrokken zijn tot andere mensen. Je zou in een fantastische versie van de realiteit leven als je denkt van niet. “Niet alleen dat,” gaat Simonelli verder, “maar er is geen zogenoemde wederhelft die echt perfect aansluit. In theorie zou elk individu een helft van veel verschillende koppels kunnen vormen, met verschillende uitkomsten afhankelijk van de compatibiliteit."

Als je merkt dat je je vaak afvraagt of er een ander persoon is die beter voor je zou zijn, is het eerste wat je moet doen een beetje geduld hebben. Het kan nuttig zijn om na te denken over de verwachtingen die je in het begin over de relatie had, en over die zijn waargemaakt, en zo niet, of je dingen teveel had geïdealiseerd. Je moet ook overwegen wat jouw rol is geweest in de ontwikkeling van de relatie, en die van je partner. 

“Kunnen begrijpen wat we in de relatie hebben gestopt is erg interessant omdat dingen zichzelf vaak herhalen,” zegt Simonelli. Patronen opmerken en kijken of ze ook in andere (romantische) relaties zijn voorgekomen is in deze fase van het grootste belang. Soms zit er een groot verschil tussen wat we zeggen te willen en waar we eigenlijk voor gaan. Erachter komen wat werkt is een doorlopend proces van zelfontdekking en proberen uit te vogelen hoeveel je krijgt van wat je echt leuk vindt, binnen de grenzen van wat mogelijk is. 

“We hebben als mensen onze beperkingen, we kunnen niet alles,” zegt Simonelli. “Niemand kan aan alle behoeftes van een ander persoon voldoen, zelfs niet alle belangrijke.” Wat we echter wel moeten blijven doen is keuzes maken – hopelijk goed doordachte keuzes. Hoewel het in theorie aantrekkelijk klinkt, kun je je persoonlijke ontwikkeling en je vermogen om in je liefde te groeien flink beperken als je je niet voor langere tijd aan een partner wijdt. 

“Seriële aarzelaars weten dat elke keuze een prijs heeft, en willen die niet betalen,” zegt Simonelli. “Het is een truc die niet werkt. Het is een ander soort keuze, maar met die instelling verlies je altijd.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE Italy.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.