Marco Borsato is een nationale held die gekoesterd moet worden

Het is Marco Borsato voor en Marco Borsato na, de afgelopen dagen. Dat is geheel terecht als je het mij vraagt. Zijn plaat Thuis kwam afgelopen vrijdag uit, en als afsluiting van de albumpresentatie in Paradiso ontving Marco uit de handen van niemand anders dan Youp van ’t Hek al een platina plak. Een betere bevestiging van zijn status als halfgod is bijna niet in te denken.

Iedereen wil een stukje van de mierzoete taart die het succes van Marco is, en Marco is niet te beroerd om flink uit te delen. Hij is een wandelende legende en dat mag men weten ook. Gisteren verscheen er een heerlijk interview met hem in Het Parool waarin hij vertelt over het succesvolle leven dat hij leidt, terloops Nico Dijkshoorn vlamt en tussen neus en lippen door zegt dat hij zijn tijd ver vooruit was omdat hij al in 2004 met een rapper samenwerkte. Ook de doorbraak van elektronische muziek (in 2013) is maar aan één persoon te danken. Tot slot gebruiken hij en de interviewer vaak het woord ‘song’. Mooi woord voor een liedje: song. Song!

Maar onbetwist hoogtepunt van deze dagen vol Borsato-geilerij vond afgelopen vrijdag plaats. Humberto Tan ruilde voor één keer zijn veilige Late Night-studio in voor een riante ruimte in Caza Borsato. Daar, in het hol van deze muzikale wonderleeuw, hadden ze het de hele avond over Marco, en eigenlijk was dat een aaneenschakeling van hoogtepunten. Angela de Jong van AD noemde het 'absurd’ en ‘incestueus’, ik noem het een grandioos doch megalomaan spektakel. Geen onderwerp werd uit de weg gegaan; vriendschap, liefde, familie en zijn faillissement passeerden allemaal de revu. En daar, in de veilige thuishaven van Marco, bewees hij opnieuw dat hij een gigantisch vat vol emotie is.

Nou biedt de hele aflevering genoeg inspiratie voor een Borsato-novelle of twee, maar ja, je kent het wel: druk druk druk. Laten we daarom alleen even kijken naar zangeres Elske DeWall en alle emoties die zij zonder al te veel moeite uit de immer temperamentvolle Marco weet te trekken. En uiteraard is dat John Ewbank op piano.

Belangrijk om te blijven beseffen: je kijkt naar Marco Borsato, die in het huis van Marco Borsato luistert naar een nummer van het laatste album van Marco Borsato. Deze complete zelfverheerlijking werkt als een alles verwarmende vlam in mijn binnenste. Marco toont emoties zoals geen ander dat kan, en omdat we daar allemaal van moeten leren heb ik de hoogtepunten even op een rijtje gezet. Kijk, leer, en heb lief.