Mensen vertellen over de allerongemakkelijkste cadeaus die ze ooit kregen

Het geven en krijgen van cadeautjes kan heel leuk zijn. Als je een uniek idee hebt waarvan je zeker weet dat je er iemand heel erg blij mee maakt, bijvoorbeeld. Of als je zelf iets krijgt wat zo attent en goed uitgezocht is dat de tranen je in de ogen springen.

Maar in de meeste gevallen is het vooral een verplichting die veel tijd, geld en moeite kost. Zeker tijdens de feestdagen ontstaat er ieder jaar weer een eindeloze uitwisseling van materialistische onbenulligheden als douchegels, geurkaarsen en sokken. Het is daarbij een bron van sociaal ongemak. Hoe verberg je je teleurstelling als het zoveelste foeilelijke fotolijstje onder het cadeaupapier vandaan komt? Hoe reageer je als je kanten ondergoed krijgt van een grijnzende aangetrouwde oom? Wat doe je als je een peperduur horloge krijgt van iemand voor wie jij alleen een reep Tony Chocolonely en een geinige kerstkaart hebt gekocht?

VICE vroeg mensen om te vertellen over de ongemakkelijkste, teleurstellendste of gewoon ronduit kutste cadeautjes die ze ooit gekregen hebben. 

De familie van mijn vriend viert kerst met lootjes en gedichten. Vorig jaar deed ik voor de tweede keer mee. Door bepaalde opmerkingen van mijn vriend kreeg ik de indruk dat zijn broertje, die van mijn leeftijd is, mij had getrokken. Er was een erotische roman die ik graag wilde lezen, en omdat ik dacht dat zijn broertje dat wel kon begrijpen vulde ik dat boek ook in op mijn online verlanglijstje. Ik vertelde dit aan mijn vriend en hij begon keihard te lachen. “Ik weet helemaal niet zeker dat mijn broertje jou heeft!” zei-ie. De schrik sloeg me om het hart. Op de avond zelf bleek mijn grootste angst te zijn uitgekomen: de vader van mijn vriend had mijn lootje getrokken. Hij heeft me het boek trouwens wel gegeven, maar in zijn gedicht liet hij blijken dat hoewel hij erg enthousiast was over het feit dat ik boeken las, hij mijn smaak betwijfelde.

Van mijn opa en oma kreeg ik met kerst een epileerapparaat. Ik was 13. Het jaar daarvoor hadden ze me een bijbel gegeven. Ik ben er eigenlijk nog steeds niet over uit of dat epileerapparaat nou een verbetering was.

Met mijn studentenhuis deden we altijd lootjes en dan deed ik altijd wel mijn best om iets leuks of in ieder geval iets praktisch te kopen. Als arme student had ik best wat geld uitgegeven aan een luxe Rituals-set (cliché, maar wel altijd goed) en ik was erg benieuwd wat ik zou krijgen. Helaas kreeg ik van mijn huisgenoot een boek met de titel De verbitterde vrouw, dat aan de vergeelde pagina’s en koffievlekken te zien voor twee euro uit een kringloop was gevist. Laten we zeggen: de boodschap was duidelijk.

Toen ik vijftien was vierde ik kerst samen met mijn paar jaar oudere vriend en mijn hele familie. Ooms, tantes, oma’s, opa’s – iedereen was erbij. Mijn oma had een cadeautje voor mij en mijn tweelingzus gekocht. Enthousiast maakten we de pakjes open, terwijl iedereen toekeek. Grote fout. Het was een felrood, best wel sexy lingeriesetje, waarvan het ook nog eens duidelijk was dat de bh een veel te kleine cupmaat had voor mij. Mijn familie is nogal traditioneel en serieus, dus iedereen begon een beetje ongemakkelijk te lachen. Ik schaamde me dood. Het vriendje van mijn tweelingzus, die ook onze leeftijd was, heeft de hele avond niets meer gezegd. Achteraf heb ik de bh gelukkig kunnen omruilen voor een exemplaar in de goede maat. Ik heb het alleen niet vaak meer aangehad. Het blijft een beetje vreemd om een lingeriesetje te dragen waarvan ook mijn vriend wist dat mijn keurige oma het had uitgezocht.

Eigenlijk is alles wat ik ooit van mijn moeder heb gekregen teleurstellend. Een paar dieptepunten: een machine om acne mee uit te zuigen en een boek met inspirerende quotes erin, geschreven in comic sans. 

Voor mijn achttiende verjaardag waren mijn vriendinnen wekenlang druk bezig. Elke pauze op school gingen ze met z’n vieren bij elkaar zitten en mocht ik er niet bij zijn, “want ze waren aan overleggen over mijn cadeau.” Ze bleven maar fluisteren en geheimzinnig doen. Mijn verwachtingen waren dus enorm hoog. Toen de dag eindelijk kwam, overhandigden ze me een zelfgeknutseld glitterend stuk karton waarop stond: “Coupon voor een dagje maskertjes doen met de meiden.” Ik ben denk ik nog nooit zo teleurgesteld. Dat hele “maskertjes doen” is er natuurlijk nooit van gekomen, dus uiteindelijk was dat al gedoe voor een stuk karton met een loze belofte.

Ook heb ik een keer voor kerst de Kamasutra gekregen van mijn moeder. “Historisch interessant,” zei ze daarbij. Dat was ongemakkelijk en saai tegelijk.