Van welke slaapmiddelen val je het hardst in slaap?

Opgelet: Als je meer dan de aanbevolen dosis slaappillen neemt, kun je doodgaan. Dit artikel is alleen bedoeld als entertainment, niet als handleiding om drugs te gebruiken.

Ik ben Oliver Behrman, en ik ben een kunstenaar. Mijn laatste kunstwerk was een installatie die bestond uit een bed met daarboven een gigantisch spinnennest. Het kunstwerk ging over nachtmerries, en voor het afsluitende feest wilde ik een performance doen gebaseerd op een klassiek schilderij: De Nachtmerrie (1781) van H. Füssli. Dit schilderij laat een Incubus zien, die op de buik van een jonge vrouw zit en nachtmerries opwekt zodat hij haar kan verkrachten in haar dromen.

Het idee van de performance was dat ik zou gaan slapen, en dat Trinidad—een neuropsycholoog en zangeres—op mijn buik zou zitten terwijl ze duistere liedjes zong. Daarna mocht het publiek doen wat het wilde met mijn onbeweeglijke lichaam. Scharen, scheermessen, verf en wax lagen al klaar op het nachtkastje.

Het kunstwerk

De Nachtmerrie (1781) van H. Füssli

Ik wilde echt slapen, dus ik had sterk spul nodig. Eerst wilde ik dat een anesthesist me een injectie zou geven, waardoor ik twintig of dertig minuten bewusteloos zou zijn. Maar na een telefoongesprek met het ziekenhuis in de buurt werd duidelijk dat het inhuren van een anesthesist geen optie was. Ik moest zelf op zoek.

Ik wist niets over slaapmedicatie, dus ik verzamelde alle middelen die tegen slapeloosheid bedoeld zijn—legaal en illegaal: slaapthee, pillen van de drogisterij, kalmerende middelen en zelfs zelfgemaakte Laudanum, een brouwsel van alcohol met opium.

Een paar uur later had ik mijn dromentour voor de rest van de week gepland. Ik begon te testen met het slapste spul, verhoogde steeds de dosis en probeerde verschillende combinaties uit, tot ik de grens tussen droom en coma had bereikt.

Na een week intens en radicaal geslapen te hebben, wist ik welke middelen niets deden en welke goed hun werk doen. Hier is een lijst met de resultaten van mijn experimenten:

Slaapthee

Slaapthee wordt in bijna elke supermarkt verkocht, en ik besloot een pakje InfuRelax van Hornimans te kopen (€ 2,99 voor 25 theezakjes). Het merk maakt eigenlijk niets uit, want alle soorten slaapthee zijn hetzelfde: je wordt er relaxed van, maar het zorgt er niet voor dat je indut. Het is natuurlijk fijn om iets warms in je buik te hebben als je gaat slapen, maar je moet er ook vaker van pissen, dus uiteindelijk word je er ook weer wakker van.

Conclusie: Goed voor een rustmomentje, niet voor een stevig potje slapen.

Homeopathische slaappillen (zonder recept)

Deze kun je kopen bij drogisterijen en homeopathische winkels, in pilvorm. Ze zijn gemaakt van extracten van valeriaan of passiebloem. Ik nam de Valerian Forte van Kneipp, omdat het me het sterkste leek. Er zitten vijftien pillen in het doosje en het kost ongeveer € 5. Het was een goede poging, maar je gaat hier alleen een beetje van gapen. Ook als je er tien tegelijkertijd neemt.

Conclusie: Ideaal als je een beetje wil gapen. Verder niet.

Kalmeringsmiddelen met recept

Deze kun je in de apotheek krijgen als je het goede recept hebt, of in het nachtkastje van je moeder vinden. Valium valt namelijk ook in deze categorie. Ik besloot om iets anders te proberen: een middel dat Orfidal heet. In de apotheek kun je een doosje voor minder dan €2 kopen, en je dealer verkoopt het waarschijnlijk voor het driedubbele. De effecten zijn veel sterker als je er alcohol bij drinkt, dus nam ik een shot wodka. De bijwerkingen worden dan natuurlijk ook versterkt. Eén pil werkt al, maar als je er twee of drie neemt dan ga je gegarandeerd out. Je merkt het effect al na één of twee uur, en daarna kun je de wereld gedag zeggen voor zeker acht of negen uur. Wanneer je wakker wordt heb je waarschijnlijk hoofdpijn, en voel je je compleet lamlendig.

Conclusie: Ze doen hun werk—je gaat er diep en lang van slapen. Deze middelen hebben een sterker effect als je het mixt met alcohol en slaapmiddelen.

Slaappillen met recept

Deze kun je in de apotheek kopen met recept, of zonder recept bij de beter gesorteerde drugsdealer. Slaappillen kunnen in twee groepen opgedeeld worden: benzodiazepines, zoals Noctamid, en non-benzodiazepines, zoals Stilnox. Het verschil is dat de eerste groep zeer verslavend is, en de andere niet. Dat maakte me verder niet uit, want ik had het spul alleen nodig voor mijn voorstelling. Stilnox wordt vaak versneden met andere drugs die je kan snuiven, omdat het hallucinogene bijwerkingen heeft. Met recept krijg je dertig pillen voor €3, maar op de zwarte markt zijn ze moeilijk te krijgen. Voor een sterker effect kun je het nemen met sterke drank. Dan val je binnen een half uur in slaap. Als je tijdens de vijf uur erna wakker wordt zie je dubbel en hallucineer je, en kun je daardoor ook niet meer slapen. Je herinnert je er later ook weinig meer van. Als je meer dan twee pillen neemt heb je bij ontwaken een enorme kater.

Conclusie: Ideaal, maar als je tijdens de werking van het middel wakker wordt gemaakt kun je hallucineren. Het heeft een sterker effect als het gemixt wordt met alcohol, kalmerende middelen en opiaten. Let wel op: een overdosis is dodelijk.

Laudanum (Opiumoplossing)

Als je geen recept kan krijgen, geen geld hebt of simpelweg het liefst biologische producten wil gebruiken, kun je zelf een slaapmiddel maken: Laudanum. Het goedje werd in de zestiende eeuw uitgevonden door Paracelsus, en is een mengsel van alcohol en opium. Die opium komt van bepaalde klaprozen, die tot bloei komen in juli. De plant groeit op verschillende plekken in de wereld, maar vooral op Tenerife. Er zijn maar twee soorten klaprozen die morfine produceren, en die groeien allebei op het eiland. Vlakbij het Las Rodeas vliegveld zijn er grote velden met Papaver setigerum (een klaproos die niet groter is dan veertig centimeter en minder dan 10% morfine bevat). In het noordwesten van het eiland groeit er Papaver somniferum (ongeveer anderhalve meter hoog, met maximaal 23% morfine). Op Wikipedia kun je genoeg informatie vinden om zelf Laudanum te maken. Er zijn verschillende manieren, afhankelijk van de ingrediënten en het soort alcohol. Ik heb Sydenhams Laudanum gekozen, een kruidige wijn die 10% opium bevat. Normaal gesproken bestaat een dosis uit dertig druppels, maar de effecten waren niet heel intens, waarschijnlijk omdat er iets fout is gegaan toen ik de oplossing maakte. Nadat ik het had genomen was ik wel aan het trippen, maar viel ik niet in slaap. Na een uur merkte ik dat het werkte, en daarna duurde het nog ongeveer vijf of zes uur.

Conclusie: Het maakt je erg slaperig en versterkt de effecten van slaapmedicijnen. Let wel op: een overdosis is dodelijk.

Op weg naar de nachtmerrie met mijn slaappillencocktail

Sweet Dreams van Oliver Behrmann op Vimeo.

Na deze uitputtende testfase was ik klaar voor mijn performance. Ik nam een mix van verschillende middelen die sterker was dan de laatste keer, veertien uur geleden. Ik wilde om stipt acht uur voor het publiek in slaap vallen, dus nam ik drie uur van tevoren de eerste Orfidal samen met InfuRelax-thee.

Een uur later nam ik weer een pil met slaapthee, net toen Trinidad en de arts die mijn gezondheid in de gaten zou houden arriveerden. Weer een uur later nam ik nog een Orfidal, dit keer met een glas wijn en dertig druppels Laudanum. Ik nam een douche en dronk een biertje, en merkte dat mijn lichaam zwak was van de slaperigheid. Ik waggelde naar bed en kon amper nog het doosje Stilnox open krijgen. Ik spoelde een halve weg met nog een biertje. Tien minuten voordat de show begon nam ik de andere helft, en een shot wodka.

Om acht uur kwam het publiek de galerie binnen, en gingen ze in een halve cirkel om mijn bed heen zitten. Het was akelig stil, mijn ogen waren gesloten en de dokter verklaarde dat ik aan het slapen was. Toen kwam Trinidad de ruimte binnen. Ze was in het zwart gekleed en ging op mijn buik zitten. Ik sliep nog steeds toen ze begon te zingen, en tussen de nummers door onthaarde ze mijn armen en benen.

Ik had soms stuiptrekkingen en sommige van mijn spieren trilden. De dokter checkte mijn polsslag, mijn hartslag en het zuurstofniveau van mijn bloed. Hij concludeerde dat alles okay was. De voorstelling kon doorgaan.

Toen Trinidad klaar was lag ik in mijn eentje voor het publiek. Eerst staarden de mensen alleen naar mijn lichaam, maar daarna begonnen ze me langzaam te verven. Al snel verloren de mensen hun verlegenheid en werden ze agressiever. Daarna werden de mensen pas echt kwaadaardig. Ze gooiden verf op me en trokken mijn haren uit met wax en pincetten. Dankzij de slaapcocktail merkte ik niets: het plan had gewerkt.

Toen de performance voorbij was stonden er veertig mensen om mij heen. Ze dronken wijn, praatten wat en lachten naar me. Ik lag verfomfaaid in bed. Naakt, verdoofd en versuft. Mijn lichaam zat onder de verf, schrammen en vlekken. Het leek op een surrealistische scene, een scene uit een slechte droom, een echte nachtmerrie.