Joy Delima voelt nu nog steeds de pijn van toen ze als kind gepest werd

In onze serie ‘Het VICE Interview’ stellen we elke keer ietwat ongemakkelijke en zeer uiteenlopende vragen aan beroemde en/of interessante mensen. In deze aflevering spreken we Joy Delima, toneelmaker en -speler en actrice van Flikken Rotterdam, over zwaar gepest worden, klaarkomen met robots en al je haar afscheren als daad van verzet.

VICE: Wat is jouw happy place in de chaos van het bestaan?
Joy Delima: Meestal is dat in mijn eigen huis, als ik de deur achter me sluit na een drukke week en in het zonnetje in mijn hangei kan liggen, omringd door mijn planten. Een andere happy place is op Curaçao, waar mijn vader vandaan komt. Playa Kenepa Grandi is een heel mooi strand. Ik herinner me nog dat ik een keertje op mijn rug in het water lag, met mijn gezicht in de zon. Toen dacht ik: als ik ooit verdrietig ben, moet ik aan dit moment terugdenken.

Wanneer heeft er voor het laatst iemand tegen je gezegd dat hij of zij trots op je is?
Dat waren mijn ouders, nog niet zo lang geleden. Deze zomer had ik een solovoorstelling, genaamd ‘Stamboom Monologen’. Ik heb die voorstelling geschreven in mijn derde jaar op de toneelschool. Die heb ik in de grote zaal van ITA (Internationaal Theater Amsterdam, red.) mogen spelen. Mijn ouders zeiden dat ze erg trots op me zijn. Ik ben ook trots op mezelf.

Zijn er complottheorieën waarin je gelooft?
Nee, eigenlijk niet. Ik snap wel waar de angst van sommige mensen vandaan komt. Ik zag een post voorbij komen waarin stond dat het eigenlijk erg gek is dat er zoveel miljardairs zijn en dat we allemaal onderschatten hoeveel geld dat is. Ik snap dat je zou kunnen denken dat deze groep mensen de wereld beheerst en dat dat beangstigend kan zijn.

Wat is de donkerste periode die je in je leven hebt doorgemaakt?
Op de basisschool ben ik heel erg gepest, waardoor ik nu nog steeds veel sociale angsten heb. Daar ga ik nu voor in therapie. Als ik een nieuwe baan heb, een nieuwe klas heb of een bij een nieuwe groep mensen ben, kan ik mezelf weer erg naar beneden praten. Ik zit nu in een nieuw ensemble van ITA, en ik merk dat ik dat ook erg spannend vind. Repeteren is heel vaak proberen en fouten maken, maar als je met de beste acteurs van Nederland werkt, schaam ik me soms. Het stomste is dat ik daardoor juist geen fouten durf te maken, terwijl daar vaak de mooiste dingen uitkomen. Alleen op het podium ben ik nooit onzeker geweest, en heb ik altijd mezelf kunnen zijn.

Mijn donkerste periode is dus enerzijds die periode dat ik gepest werd, maar anderzijds ook nu, omdat ik merk dat ik misschien mijn hele leven nog de gevolgen zal voelen van het gepest.

Zou je seks hebben met een robot?
Ik zou het best wel een keertje willen proberen. Ik vraag me wel af of je er ook verslaafd aan kan worden. Ik hecht veel waarde aan samen zijn met iemand, en dat zal een robot nooit vervangen, maar ik kan me wel inbeelden dat je went aan hoe gemakkelijk en snel je klaar kan komen met zo’n machine.

Wat is de grootste daad van verzet die je ooit hebt gepleegd?
Ik heb ooit mijn haar helemaal afgeschoren. In groep zeven begon ik mijn haar chemisch te behandelen, zodat het glad was. Sindsdien had ik nooit mijn eigen kroeshaar gezien. Door dat gladde haar af te scheren, begon ik mijn zoektocht naar mijn eigen identiteit als zwarte vrouw. Al die jaren probeerde ik me te verhouden tot een wit schoonheidsideaal. Mijn haar afscheren, was een verzet tegen die norm.

Daarbij: de theater- en filmwereld is nog steeds een hele witte wereld. Ik vind het nu belangrijk dat ik mijn kroeshaar heb als ik op televisie te zien ben. Ik wil meer blackness op televisie, omdat ik dat miste als kind: toen zag je nooit iemand zoals ik op televisie.

Voor welke traditie zou je de barricade op gaan?
Als kind ging ik altijd naar het Zomercarnaval in Rotterdam. Het is zo’n mooie dag waarbij iedereen in z’n schaarsgeklede pakje de hele avond eet en danst. Er komen mensen van over de hele wereld en het is zo typisch Rotterdams, omdat je omringd wordt door zoveel verschillende etniciteiten. Je ziet ook veel witte mensen die volledig down with the culture zijn.

Mijn vader komt van Curaçao, mijn moeder uit Suriname en op die dag komen alle culturen even samen. Het was zo’n dag dat ik niet hoefde te kiezen.

Welke leraar heeft jou getekend voor het leven?
Cormac Burmania is een leraar die les gaf op de MBO theaterschool waar ik zat. Ik wilde destijds nooit zelf mijn voorstellingen schrijven, en dat had ik ook aangegeven aan hem. Toch had hij me op een project gezet waarvoor ik moest schrijven. Ik werd zo kwaad op hem, maar ik bleek dat schrijven eigenlijk ontzettend leuk te vinden. Het jaar erna heb ik mijn eerste voorstelling geschreven.

Wat is de vreemdste DM die je ooit hebt gehad?
Iemand vroeg me eens of ik ‘zin had om een neukertje te klappen’. Dat was tijdens corona, en ik zei tegen hem dat hij duidelijk een gebrek had aan frisse lucht. Hij antwoordde met “haha, goed zo geile slet.”

Iemand anders waarmee ik al een week aan het praten was op Tinder, vroeg me plots of ik zin had in een seksueel avontuur met zijn ‘lover’ en hem. Ik heb niets tegen trio’s, maar zet het wel in je bio.

Waar gaat jouw bloed echt van koken?
Pesten, ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, racisme of als iemand iemand wat aandoet omdat hij een ‘minority’ is. Ik word ook woest als ik hoor wat er gebeurt met zwarte trans vrouwen die vermoord worden en hoe weinig aandacht daar naar uitgaat. Mijn bloed gaat ook erg koken van mensen die niet de moeite nemen om andere mensen te leren begrijpen. Ik probeer mezelf te onderwijzen, zodat ik nooit iemand onbewust pijn doe.