Kunnen we alsjeblieft stoppen met vrouwen shamen die medicijnen gebruiken?

Sinds ik aan een slopende angststoornis lijd, heb ik alle mogelijke remedies gehoord en geprobeerd. Ik ben van dieet veranderd en meer gaan sporten. Ik doe aan yoga, en soms aan meditatie. Ik heb zelfs acupunctuur geprobeerd en wiet gerookt om te kalmeren. Maar volgens een groot aantal memes, gemaakt door 'experts' in de natuurlijke gezondheid, doe ik het nog steeds verkeerd omdat ik dagelijks medicijnen neem. Als nog één gezondheids-meme me probeert te vertellen dat ik niet goed, sterk of feministisch genoeg ben omdat ik pillen neem, is geen meditatiesessie lang genoeg om me van mijn woede af te helpen. Memes over de geestelijke gezondheid duiken tegenwoordig steeds vaker op, wat als positief gezien kan worden. Mentale stoornissen zijn immers eindelijk uit de taboesfeer gekropen. Sommige van deze memes zijn behulpzaam en aanmoedigend. Andere zijn oprecht grappig, wat therapeutisch kan werken. Maar er zijn ook memes die stigmatiserend zijn en mensen die leven met een geestelijke ziekte vernederen. De meeste daarvan zijn direct gericht aan vrouwen.

Een van de bekendste verspreiders van deze memes is de holistische psychiater Kelly Brogan. Op Facebook laat ze duidelijk weten hoezeer ze walgt van het behandelen van geestelijke gezondheidskwesties met farmaceutische middelen. Ze heeft een groep trouwe volgers die gretig luisteren naar haar kritiek op psychiatrische medicijnen en zweren bij de 'natuurlijke' methodes die ze aanbiedt. Haar feed staat vol met quotes en memes waarin mensen worden veroordeeld voor het feit dat ze medicatie gebruiken. Niet voor niets is de slogan voor haar boek: "Explore life with enthusiasm, with energy, and without medication". Alsof enthousiasme, energie en medicatie niet samen kunnen gaan. Brogan suggereert met haar memes dat medicijnen "je gevangen houden" en niet helpen. Is er een probleem met het te snel voorschrijven van medicijnen? Jazeker. Maar waar ik kritiek op heb, is het hardnekkige idee dat iedereen die medicijnen neemt slecht en zwak is, en zijn of haar leven niet op de juiste manier leidt. Dit is ook een sociaaleconomisch vooroordeel - het sluit mensen uit die geen tijd of geld hebben om aan yoga te doen, biologische en glutenvrije producten te gebruiken en zich niet aan een duur gezondheidsregime kunnen houden. Voor mensen die niet zomaar weg kunnen blijven van werk, kunnen medicijnen ervoor zorgen dat je je sneller beter voelt.

Brogan beweert dat "nee zeggen tegen de farmaceuten een feministische daad is," iets dat compleet onjuist is. Het feminisme wil juist dat vrouwen toegang hebben tot betaalbare en kwalitatieve gezondheidszorg, ook voor hun geestelijke gezondheid. Bovendien wordt ervoor gestreden dat vrouwen op een gelijkwaardige manier gediagnosticeerd worden. Het feminisme is een voorvechter van het vertrouwen in vrouwen - ja, ook als ze medicijnen willen of nodig hebben. Om het feminisme gelijk te stellen aan het niet nemen van medicijnen is niet alleen verkeerd, maar ook gevaarlijk. Toch lijkt het erop dat Brogan niet altijd anti-medicatie is geweest. "Ik geloofde dat medicatie de enige legitieme optie was voor de behandeling van alle chronische ziekten, maar een overzicht van de medische literatuur laat de verborgen en onderdrukte risico's zien," vertelt ze als ik haar om een reactie vraag. "Zoals Maya Angelou zegt: 'Als je het beter weet dan doe je het beter.' We moeten ons gaan bezighouden met de beperkingen van medicijnen, waar al veel informatie over te vinden is, en de mogelijkheid onder ogen zien dat een andere levensstijl de oorzaak van een ziekte kan aanpakken." Brogan en anderen snappen niet dat medicatie ervoor zorgt dat sommige mensen zich dan pas sterk genoeg voelen om een gezondere levensstijl aan te nemen. Ik lag eerst alleen maar gekluisterd aan mijn bed, omdat ik te veel last had van de fysieke symptomen van een angststoornis (continue zweten en misselijk zijn, hartkloppingen, trillende benen en snel gewichtsverlies) totdat de SSRI's (een antidepressivum) begonnen te werken. Pas toen was ik in staat om de keuze te maken om van dieet te veranderen, of om genoeg energie en kracht te voelen om mee te doen aan klasje yoga voor beginners. Vorig jaar zorgde schrijver en spiritueel docent Marianne Williamson voor ophef toen ze tegen haar 750.000 volgers verkondigde dat vrouwen niet extra moeten worden onderzocht op stemmingsstoornissen, zoals een postnatale depressie, na de zwangerschap. Williamson was van mening dat de uitgebreide onderzoeken zouden leiden tot meer medicatie, en dat het normaal is om last te hebben van hormoonwisselingen na een zwangerschap. Deze schommelingen kunnen volgens haar onder controle worden gehouden door betere voeding, meditatie en door te bidden. Mensen reageerden razend. Ik ook. Ik begon met de hashtag #MeditateOnThis, wat al snel steun en verhalen opleverde, vooral van vrouwen die leden aan een postnatale depressie en andere stoornissen. Veel vrouwen beschreven hoe medicatie hun leven redde en hoe ze er een betere moeder door werden.

Van vrouwen wordt verwacht dat ze alles tegelijk zijn. Ieder teken van onmacht om succesvol te zijn in onze carrière, relatie of ouderschap laat zien dat we zwak zijn of niet fit. Vooral moeders hebben sterk met deze verwachtingen te maken. Sarah Fader, voorstander van de geestelijke gezondheidszorg en oprichter van de non-profit organisatie Stigma Fighters, zegt: "In onze samenleving heerst het idee dat vrouwen dingen aankunnen die mannen niet aankunnen. Wij baren kinderen. We voeden kinderen op en we hebben emoties die mannen beweren niet te hebben, zoals verdrietig zijn en angst hebben," vertel Fader. "De maatschappij verwacht dat wij geen medicatie nodig hebben. Ik zou zeggen dat er een spectrum aan emoties bestaat in alle mensen, los van hun gender. Een mentale stoornis is als een volumeknop die veel te hard is gezet. Soms heb je medicijnen nodig om de volumeknop lager te zetten." Ironisch genoeg leefde ik 'beter' dan ik ooit had gedaan op het moment dat ik voor het eerst last kreeg van paniek- en angstaanvallen. Ik sportte dagelijks, at gezond, en liep elke dag buiten. Maar niets van dat voorkwam dat mijn geest zich tegen me keerde. Gelukkig heb ik lieve familie en vrienden, en - ja - medicatie, die me door het ergste heen sleurden. Maar niet iedereen kan dat zeggen. De memes en berichten van deze zogenaamde natuurlijke experts ondermijnen de biologie en wetenschap. Natuurlijk, niemand zal aan een overdosis yoga of meditatie overlijden, dus misschien zijn hun methodes inderdaad 'veiliger'. Maar om medicatie volledig uit te sluiten, terwijl dat voor sommige vrouwen juist kan zorgen voor het verschil tussen leven en dood, is onverantwoord. De maatschappij stigmatiseert mensen met een geestelijke ziekte al genoeg. Om vervolgens nog een stap verder te gaan door een mogelijke oplossing aan de schandpaal te nagelen, is niet normaal. Ja, vrouwen zijn sterk en dapper, maar dat betekent niet dat we geen medicatie nodig hebben als dat voor ons de beste keuze is. Natuurlijk zou de wereld een betere en minder ingewikkelde plek zijn als we ieder gezondheidsprobleem konden oplossen met een wandeling in het bos en lieve woordjes, maar dat is niet hoe de realiteit in elkaar steekt. We moeten daarom stoppen met het delen van memes die je gezondheid zouden moeten bevorderen, maar je eigenlijk alleen maar pijn doen.