Laat mortuariumbeheer over aan professionals a.u.b.

Illustratie door Rubber House

Het Noordelijk Territorium van Australië is uitgestrekt, dunbevolkt, arm en het lievelingsgebied van veel dodelijke dieren. Het is dan ook niet gek dat er niet veel professionals zijn die zin hebben om in het gebied te werken – professionals op het gebied van mortuariumbeheer, bijvoorbeeld. Het gevolg is dat het lijkenopslagsysteem in het gebied een zooitje is. Er werken in de mortuaria bijna uitsluitend vrijwilligers, zonder dat iemand met verstand van zaken er de leiding heeft.

Dat is zacht gezegd problematisch. Een onderzoek dat de ombudsman van het gebied, Carolyn Richards, vorig jaar uitvoerde, bracht een scala aan ontluisterende praktijken aan het licht. Zo bleek dat er uit ruimtegebrek een lichaam was opgeslagen in een rechtszaal en dat er een lichaam in de keuken van een dokter was gelegd, toen die een weekje niet thuis was. De situatie is sindsdien niet verbeterd. Onlangs werden de lichamen van twee Aboriginals nog in de verkeerde graven gestopt. Een grove misser, aangezien het voor Aboriginals belangrijk is om samen met andere leden van hun clan begraven te worden op hun eigen grondgebied. De lichamen zijn weer opgegraven en opnieuw begraven, maar de nabestaanden wachten nog op officiële excuses.

Ook de familie van Charlton James wacht nog steeds op een “sorry” van goedbedoelende, maar incompetente vrijwilligers. Charlton pleegde in 2011 zelfmoord, waarna zijn lichaam naar een mortuarium in het dorpje Kalkaringi werd gebracht. Door een plaatselijke stroomstoring hield het koelsysteem ermee op, waardoor zijn lichaam wegrotte in de hitte van de Australische zon. Toen zijn moeder het lichaam wilde zien, was het al zo ver ontbonden dat ze hem niet meer herkende.

Na het verschijnen van het rapport ging de ombudsman met pensioen en droeg ze de kwestie over aan lokale gezondheidsautoriteiten. Toen ik naar de lokale verantwoordelijke Bess Price mailde, kreeg ik dit antwoord:

“Een veilige en gepaste omgang met overledenen in de afgelegen gebieden is met name in het Noordelijk Territorium bijzonder lastig, gezien de spreiding van de populatie over 1.349.000 vierkante kilometer.”

Ze voegde er aan toe dat het lokale bestuur “momenteel aan het overwegen is om in deze regio vrijwilligers hierin te gaan adviseren.” Dat is meteen de kern van het probleem: het is moeilijk en duur om dit soort diensten te verlenen aan mensen die diep in de bush wonen. Zelfs als er genoeg geld zou zijn om personeel voor de mortuaria te trainen en te betalen, blijft het een baan waar niet veel mensen op zitten te wachten, zeker goed opgeleide professionals niet. Zoals Richards tegen NT News zei: “Het is al moeilijk genoeg om professionals zover te krijgen in de afgelegen gebieden te werken, en dan hoeven ze nog niet eens lijken in hun huizen te bewaren.”