Waarom hebben sommige mensen seks met dieren?

De wereld was in rep en roer toen Alfred Kinsey in 1948 zijn eerste onderzoek uitbracht over seksueel gedrag in de Verenigde Staten. Een van de meest opvallende resultaten (zowel toen als nu) was dat acht procent van de geïnterviewde mannen wel eens seks bleek te hebben gehad met een dier. Je leest het goed – we hebben het hier over bijna één op de twaalf mannen.

Het onderzoek van Kinsey was een steekproef, dus niet per se representatief voor de Amerikaanse bevolking. Veel mensen gingen er dan ook van uit dat hij gewoon te veel zoöfielen had gevraagd. Maar toch: misschien had hij wel een punt te pakken. In een recente enquête die ik heb afgenomen bij 4.175 Amerikanen, gaf één op de vijf deelnemers aan weleens gefantaseerd te hebben over seks hebben met een dier. Mijn data komen ook uit een steekproef, maar hoe je het ook bekijkt, het lijkt erop dat fantasieën over seks met dieren vaker voorkomen dan je denkt. En dat terwijl je er bijvoorbeeld in Nederland en in het overgrote deel van de Verenigde Staten voor in de gevangenis kan belanden. In Nederland geldt sinds 2010 een verbod op seks met dieren.

Nu vraag je je misschien af waarom zo veel mensen het hele idee van seks met een dier zo opwindend vinden. Nou, we hebben eindelijk wat inzichten: in het Journal of Sex & Marital Therapy verschenen de onderzoeksresultaten uit de tot nu toe grootste enquête onder mensen die zichzelf omschrijven als zoöfielen.

De onderzoekers hebben via een forum 950 mensen gevonden die seks hebben met dieren, waarvan er 345 bereid waren om de enquête in te vullen. Zij moesten aangeven hoe vaak ze seks hadden met dieren, hoe ze hier tegen aankeken, hoe ze het “deden” en wat hun seksuele voorkeuren waren. Gemiddeld zeiden ze het twee tot drie keer per week met een dier te doen. Sommigen hadden alleen seks met dieren, anderen hadden ook menselijke sekspartners. Honden waren favoriet en paarden stonden op de tweede plek (een bevinding die overeenkomt met eerder onderzoek): maar liefst 97 procent van de deelnemers had een voorkeur voor één van de twee.

Wat vinden de respondenten nou zo opwindend aan dieren? Voor een deel heeft het te maken met geur. Geloof het of niet: 89 procent zei dat een "muskusachtige geur" een hoofdrol speelt in de aantrekkingskracht van dieren. Maar dat is niet alles, ook het uiterlijk van de dierlijke geslachtsdelen bleek belangrijk. In de woorden van de auteurs van het onderzoek: "Hoe natter, hariger en stinkender, hoe aantrekkelijker het dier voor zoöfielen."

Maar het gaat niet alleen om de zintuigen. Voor velen zit er een aantrekkingskracht in het idee dat bestialiteit in strijd is met regels en conventies. Taboe-activiteiten in het algemeen (of ze nou met dieren te maken hebben of niet) kunnen opwindend zijn omdat ze een extra laag van spanning en sensatie bieden. In de woorden van een respondent: “De seksuele aantrekkingskracht van dieren heeft voor mij te maken met de taboesfeer die eromheen hangt. En hoewel hun seksuele organen hetzelfde werken als die van de mens, hebben ze andere kenmerken die de seks interessanter en fijner maken. Ik hou ook van menselijke geslachtsdelen, maar ik geef de voorkeur aan sterkere dieren. Ik weet niet precies waarom, maar zo is het gewoon. Ik raak er meer opgewonden van dan van mensen die kinky seks hebben.”

De bevindingen lijken te suggereren dat sommige mensen aangetrokken worden door seks met dieren doordat ze sensatie zoeken – ze hebben gewoon een hogere drempel voor seksuele opwinding, wat betekent dat ze een intensere stimulans nodig hebben om geil te worden. Om aan hun trekken te komen zoeken ze iets in de taboesfeer, of een wezen met genitaliën die heel anders zijn dan die van de mens.

Misschien kunnen we ook nog wel iets leren van de onderzoeksresultaten. Sommige deelnemers noemden ervaringen uit hun vroege kindertijd waardoor ze een bijzondere interesse voor dieren zouden hebben ontwikkeld – bijvoorbeeld een boerderijbezoekje dat veel indruk maakte. Maar er is hier een belangrijke kanttekening: we kunnen niet weten of zo’n gebeurtenis daadwerkelijk een rol heeft gespeeld bij de ontwikkeling van hun seksuele voorkeuren of dat deze mensen gewoon naar antwoorden zoeken door naar hun verleden te kijken.

En wat vinden deze mensen zelf nou van bestialiteit? De overgrote meerderheid – 72 procent – zei er niks verkeerds in te zien. Een nog groter deel – 80 procent – gaf aan dat het helemaal veilig is voor de dieren; de dieren zouden er zelfs toestemming voor hebben gegeven.

Deelnemers beschreven verschillende signalen die zouden wijzen op toestemming van het dier, variërend van geluiden, zoals geblaf, tot fysieke gebaren, bijvoorbeeld of het dier rondrent of er gelukkig uitziet. In de woorden van één deelnemer: "Dieren communiceren met lichaamstaal en maken het kenbaar als ze iets niet prettig vinden, meestal door je te waarschuwen met geluiden of andere signalen die duiden op irritatie."

Zoals een andere deelnemer zei: "De honden zien er dolgelukkig uit als ze hun vrouwelijke baasje mogen penetreren. Onze samenleving ziet seks als iets heiligs, maar honden doen dat niet. Ze doen het omdat ze het willen en kunnen er niet emotioneel door beschadigd raken.”

Bestialiteit wordt door veel mensen verkeerd gevonden omdat dieren nou eenmaal geen mensen zijn en niet kunnen praten, waardoor ze ook nooit echt toestemming kunnen geven. Al kun je je ook afvragen waarom we ons bij seks met dieren zo druk maken om toestemming, terwijl we dieren wél fokken, slachten, opeten, als huisdier houden of verwerken in mode-accessoires.

Justin Lehmiller is onderzoeker bij The Kinsey Institute en auteur van de blog Sex and Psychology. Zijn meest recente boek is Tell Me What You Want: The Science of Sexual Desire and How It Can Help You Improve Your Sex Life. Volg hem op Twitter via @JustinLehmiller.