10 dingen die je niet moet zeggen tegen nieuwe moeders

Een van je vriendinnen heeft een kind gekregen en je weet niet zo goed wat je na “gefeliciteerd!” nog moet zeggen. Of je bent ervan overtuigd dat je ongevraagd al je wijze raad op haar moet afvuren. Lees dit artikel in beide gevallen nog even door. Breng gerust wat eten langs dat niet te bestellen is via Thuisbezorgd en probeer iets positiefs te zeggen over de babynaam. Maar kraam alsjeblieft niet deze zinnen uit.

Dat is niet helemaal waar. Een hoop vrouwen hebben traumatische zwangerschappen en zware bevallingen. Als jij ze vervolgens gaat lopen vertellen dat ze moeten focussen op het resultaat van iets dat misschien duisterder en zwaarder was dan jij je überhaupt kunt voorstellen, dan bagatelliseer je hun ervaring. Lichtpuntjes benoemen kan vaak geen kwaad, maar houd dit bij een nieuwe moeder maar beter even voor je.

Raad eens? Sommige momenten zijn gewoon niet leuk. Normaal gesproken streef ik ernaar om in het moment te leven, maar om de eerste paar weken met mijn baby te kunnen overleven, heb ik ook af en toe mentaal afstand moeten doen. Nieuwe ouders hebben veel vragen, vooral aan de meer ervaren ouders, maar “hoe zorg ik ervoor dat ik elke om drie uur ‘s nachts verschoonde poepluier nooit meer zal vergeten?” hoort daar niet bij.

Je zou haar ook niet vragen of haar amandelen op een natuurlijke wijze geknipt zijn. En wat is een natuurlijke bevalling überhaupt? Zonder medicatie? Via de vagina? In zonlicht bij een waterval, omringd door vogeltjes en hertjes? Ik stond zelf te popelen om het verhaal van mijn bevalling te delen, maar ik zat niet te wachten op zo’n gesloten, veroordelende vraag.

Luiers verschonen, de baby meedragen, steeds opstaan voor nachtvoeding — dit soort dingen horen allemaal standaard bij het ouderschap. Als je doet alsof het allemaal ontzettend heldhaftig is, geef je nieuwe moeders het gevoel dat ze dankbaar zouden moeten zijn, terwijl het eigenlijk een gegeven is. Voel je trouwens wél vrij om tegen nieuwe vaders te zeggen dat hun vrouwelijke partners zo vreselijk “behulpzaam” zijn.

Vragen hoeveel de baby weegt, kan er nog nét mee door (en zelfs dan moet je niet te lang doorgaan over hoe ontzettend groot of klein die baby volgens jou wel niet is — daar kun je nieuwe moeders bezorgd mee maken). Laat in elk geval het gewicht van de moeder erbuiten. Vrouwen die flink zijn afgevallen na hun zwangerschap zijn misschien wel te gestresst om goed te kunnen eten. Of ze sporten extreem veel om hun gevoel van controle terug te krijgen in deze stressvolle tijd. Vrouwen die niet zijn afgevallen, willen er waarschijnlijk ook niet over praten.

Als de baby nog een stuk navelstreng aan zich heeft, is het misschien nog iets te vroeg om dit te vragen (meteen nadat de streng eraf valt, is het nog steeds wat vroeg). Het laatste waar mensen aan willen denken nadat ze zo’n enorme stap hebben gezet in hun leven — of het nou gaat om een bevalling, een trouwerij, of het adopteren van een hond — is wanneer ze het volgende moeten gaan trotseren.

Niemand wil hoeven nadenken over alle obstakels die er nog aan zitten te komen — lopen, praten, peuter-meltdowns en tienerseks — als er nu andere obstakels zijn. En wie zegt dat die andere fases erger en moeilijker zijn? Sommige ouders zouden het liefst voor altijd een pasgeboren baby hebben, weer andere ouders hebben een hekel aan enorm specifieke leeftijdsfases. Een moeder van drie kinderen vertelde me bijvoorbeeld laatst dat ze de periode tussen negen en vijftien maanden vreselijk vindt.

Mijn dochter spuugt veel. Moeders hebben me vaak aangeraden mijn dieet te veranderen en te stoppen met zuivel, gluten, soja, maïs en zelfs groenten uit de nachtschadefamilie. Gelukkig — ik ben gek op pizza’s en vegetarische hamburgers — heeft mijn dokter me verzekerd dat wat ik in mijn mond stop, niets te maken heeft met wat eruit mijn dochter komt. Mocht het niet helemaal duidelijk zijn: geef geen adviezen, behalve als je erom gevraagd wordt.

Voor sommige nieuwe ouders voelt dit alsof ze eindelijk even toestemming hebben om te kiezen voor hun eigen welzijn (in plaats van voor het huishouden, hygiëne, werk enzovoorts). Maar voor anderen — en daar reken ik mezelf ook onder — is het heel moeilijk om spontaan dutjes te doen. Als je deze mensen adviseert om overdag te slapen, doe je ongeveer hetzelfde als wanneer je iemand met slapeloosheid aanraadt eens naar bed te gaan. Als je écht wil helpen, neem de baby dan mee voor een lange wandeling. Dan kan de nieuwe moeder rustig bijslapen, haar e-mail bijwerken of The Bachelor kijken.

Ja, als je bij ‘magisch’ ook denkt aan gebarsten, bloedende tepels, verstopte of ontstoken melkleiders en het paniekerige gevoel dat zich van je meester maakt wanneer je borsten lijken te ontploffen. Oh, en sommige vrouwen produceren niet genoeg melk of stoppen om andere redenen met het geven van borstvoeding. Voor mij is het altijd vrij makkelijk geweest, maar zoals met alle babygerelateerde zaken is zelfs ‘makkelijk’ soms moeilijk. Feliciteer haar met het feit dat ze haar nieuwe mensje in leven houdt, ongeacht of ze nou borstvoeding geeft, pompt, donormelk of poedermelk gebruikt, of haar baby op een andere manier voedt die voor haar en de baby het best werkt.