Eendagsexposities op touw zetten en kutgrappen maken over DJ Jean

Joost Stokhof en Yuri Veerman (samen bekend onder de naam SDL) zijn twee jonge kunstenaars die elkaar kennen van de kunstacademie in Utrecht, waar ze nu allebei lesgeven. Ze doen wel meer dingen samen, zoals iedere zomer door Europa liften. In iedere stad waar ze stoppen organiseren ze binnen één dag een expositie, van werk dat ze ter plekke maken, in steden waar niemand ze kent. Dat vonden we best knap, dus we vroegen hoe ze dat voor elkaar krijgen.

VICE: Jongens, hoe krijgen jullie dat voor elkaar?

Yuri Veerman: We hebben een strakke routine ontwikkeld. We komen aan in een stad en gaan dan direct langs platenzaken, kledingwinkels, bioscopen en cafés, en vragen of we daar mogen exposeren. We geven onszelf één dag om een expositieruimte te vinden. Er ligt ook een standaardtekst klaar die de eigenaar op Facebook kan zetten en rond kan mailen.

Joost Stokhof: Het hangt heel erg van hem af hoe het wordt, want wij kennen niemand. Als hij vrienden uitnodigt, drank in huis haalt en een fotograaf regelt, is dat geweldig. Zo komt er publiek op af.

Het klinkt allemaal hartstikke logisch, maar hoe kom je op zo’n idee?

Joost: We liften al zeven jaar iedere zomervakantie samen door Europa en nemen altijd ons tekenmateriaal mee. De eerste jaren waren dat spuitbussen en poscastiften, nu zijn dat potloden en pennen.

Yuri: In het begin tekenden we op kartonnetjes. Die verkochten we dan op straat voor tien of twintig euro per stuk om aan geld te komen voor de rest van de reis. Of we kregen een gratis maaltijd.

Maar dat is nog geen expositie.

Joost: Nee, dat doen we pas vanaf 2010. We wilden in Hamburg exposeren, maar dat lukte niet bij galeries; die zaten al vol. Toen zijn we een kledingwinkel binnengelopen en vroegen we of het daar mocht. Toen hebben we de hele dag in de etalage gezeten en getekend. Aan het eind van de dag hebben we daar geëxposeerd.

Yuri: De eigenaar had mensen uitgenodigd en bier gehaald. Hij maakte er echt wat van. We hebben die avond negen tekeningen verkocht voor zo’n dertig euro per stuk. Toen hadden we de smaak te pakken en besloten we het in iedere stad zo te doen. Nu doen we iedere vakantie vijf exposities.

Willen jullie iedere keer een bepaald bedrag binnenharken?

Yuri: Daar doen we niet aan, dat zou zonde zijn. Als we dan niet genoeg verkopen, zou het betekenen dat het niet geslaagd is. We willen gewoon in iedere stad wat van ons werk achterlaten, dan zijn we tevreden.

Wie of wat tekenen jullie?

Yuri: Eerst tekenden we plaatjes uit magazines na, maar tegenwoordig maken we polaroids tijdens onze reis, waar we dan weer onze tekeningen op baseren.

Joost: Elke tekening maken we samen, ik begin altijd en werk rechtstreeks van de polaroid. Yuri reageert daar weer op.

Vervelen jullie je ook weleens tijdens het liften? Tankstations lijken me nou niet de meest inspirerende plekken.

Joost: Ja, sowieso. Soms sta je wel zes uur te wachten op een tankstation, dan doden we de tijd door kutgrappen te maken over DJ Jean.

DJ Jean?

Yuri: Ja, dat Respect The Skills-filmpje waarin ‘ie helemaal strak van de coke een interview geeft. Daar hebben we ons heel lang mee vermaakt.

Dat kan ik goed begrijpen. Met wat voor mensen mogen jullie zoal meeliften?

Joost: Heel verschillend. CDA-stellen die nog nooit lifters hebben meegenomen totdat wij voorbijkwamen, maar ook een vrachtwagenchauffeur met wie we van Nederland tot Stockholm Ab Normaal hebben gekeken.

Yuri: Mensen vertellen binnen no time hun levensverhaal. We zaten ooit bij een Poolse ingenieur in de auto. Hij had in de tijd van het communistische regime gevangenissen ontworpen en was uiteindelijk in zijn zelf ontworpen gevangenis beland. Heel bizar.

En waarom doen jullie het precies?

Yuri: Het is allemaal redelijk vrijblijvend begonnen, gewoon als een vakantie waarin we op een andere manier reizen. Maar door de jaren heen is het uitgegroeid tot een project waarin we elk jaar nieuwe dingen ontdekken, van het tekenen op kartonnetjes naar het opzetten van eendagsexposities door heel Europa.

Wat gaan jullie volgend jaar dan doen?

Yuri: We willen een beetje uitgedaagd worden, dus volgende keer liften we van Istanbul terug naar Nederland. Eens kijken of het ons daar ook lukt. En het jaar daarna beginnen we in Casablanca.

Joost: En daarna in Moskou.

Yuri: Ook al wil ik daar eigenlijk helemaal niet langs de kant van de weg staan.

Wil je de avonturen van Joost en Yuri volgen? Klik dan hier.