FYI.

This story is over 5 years old.

straatvraag

We vroegen mannen wanneer ze voor het laatst hebben gehuild

"Sommige van mijn vrienden zijn meer open tegen een vreemde die ze tegenkomen in een café, of ze zoeken eerder online naar hulp, dan dat ze praten tegen een bekende."
Vier mannen staan naast elkaar buiten op de stoep
Charissa Promes

In Nederland is zelfmoord nog steeds de belangrijkste doodsoorzaak onder jonge mensen. In 2014 was zelfdoding de nummer één doodsoorzaak onder 20- tot 30-jarigen. En in 2017 overleden twee keer zoveel mannen dan vrouwen aan zelfmoord. Dat laatste gegeven is een treurige trend die zich al tientallen jaren voortzet. Naast een biologische verklaring – mannen zijn sneller geneigd drastische beslissingen te nemen – speelt ook een sociaal aspect: mannen praten over het algemeen minder over hun problemen en tonen minder makkelijk emoties. Toch blijkt uit recent onderzoek dat emotionele steun van vrienden en familie een van de hulpmiddelen is die zelfmoord onder mannen kan voorkomen.

Advertentie

Om beter te begrijpen waarom mannen en tranen een lastige combinatie is, vroegen we hen zelf wanneer ze voor het laatst toegaven aan hun emoties en een flink potje hadden zitten grienen.

Ash (28), Ben (28), Abdullah (28), Daniel (28)

1547560825944-Ash_Ben_Abdullah_Daniel

V.l.n.r.: Ash, Ben, Abdullah, Daniel

Wanneer hebben jullie voor het laatst gehuild?
Ash: Dat was waarschijnlijk toen mijn opa overleed, zo’n anderhalf jaar geleden. Hij was 75 jaar, woonde redelijk ver bij mij vandaan, zo’n drie uur rijden, maar we hadden een goede band. Hij had een kwaadaardige tumor die niet meer te genezen was. Het was een langzame dood. Het was daarom heel moeilijk om hem zo te zien lijden, hij at niet meer en kon niets zelf meer.
Daniel: Ik huilde toen mijn hond overleed, een jaar geleden. Ik huilde niet meteen, maar de volgende dag kwam het er allemaal uit.
Ben: De laatste keer was toen mijn dochtertje geboren werd, maar dat zijn tranen van blijdschap.

Ik hoor dus vooral dat jullie huilen bij leven en dood, heftige gebeurtenissen, is het een bewuste keus om in die gevallen te mogen huilen?
Ash: Nee, ik denk er niet over na. Ik houd mijzelf niet tegen, maar ik kom ook niet in veel situaties waarin dat nodig is. Vrouwen huilen om verschillende redenen, maar mannen huilen pas bij grote gebeurtenissen.

Komt huilen ook niet voor als je depressieve gevoelens hebt?
Ash: Die heb ik niet vaak, maar als ik me niet goed voel, dan ga ik niet huilen. Ik ga eten, haal junkfood, of ga spelen op de Xbox. Over het algemeen probeer ik positief te blijven, maar als ik ergens mee zit, praat ik eerder over mijn problemen met vrienden dan met mijn ouders of familie.

Advertentie

Zijn er voor jouw gevoel systemen in onze samenleving die mannen ervan weerhouden om emoties te tonen?
Abdullah: Mannen zijn te trots om emoties te tonen, zo is het gewoon. Het zou zeker wel moeten veranderen. Daar draait mentale gezondheid om, dat is nu echt een ding.

Wat is ervoor nodig om deze systemen te veranderen?
Abdullah: Ik denk dat het met de tijd wel zal veranderen. Je ziet nu al hoe dat gaat met de lhbt-gemeenschap. Dat is nu al compleet anders in vergelijking met toen wij werden geboren. Dus tegen de tijd dat de nieuwe generatie onze leeftijd is, huilen mannen volop, praten ze erop los en houden ze handjes vast.

Tijmen (18), Daan (18)

1547560884450-Tijmen_Daan

L.: Tijmen

Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Tijmen: Zo’n twee weken geleden werd ik samen met mijn vader gebeld door mijn opleiding; ik mocht mijn studie niet af gaan maken. We zagen het allebei al aankomen. De studie was heel zwaar: veertien vakken in één semester, die weinig aansloten bij mijn profielpakket op de middelbare school. Maar het moment dat we definitief te horen kregen dat het voorbij was, en ik er met mijn vader over ging praten, kwam dat besef en daarbij ook de tranen. Al mijn harde werk en mijn vaders zuurverdiende geld, zo weggegooid. Dat was teleurstellend.
Daan: Een aantal weken geleden was ik met mijn moeder aan het praten. Het was een heel normaal gesprek over dat ik het gevoel had dat ze mij anders behandelde dan mijn broer en zus en hen meer gaf dan mij. Uiteindelijk hebben we dat uitgepraat, maar hoe dieper we opgingen in dat gesprek, hoe hoger de emoties opliepen en toen kwam er toch een traan uit. Daarna was het ook meteen afgelopen. Mijn moeder vond het toen heel fijn dat ik een keertje emoties toonde.

Advertentie

Nu je moeder laat merken dat het oké is om emoties te tonen, ga je dat vaker doen?
Nee, liever niet. Ik voel mij over het algemeen ook gewoon gelukkig, dus dat scheelt.

Voel je je bij vrienden veilig genoeg om emoties te tonen?
Tijmen: Het kan wel, maar het gebeurt amper. Als je met vrienden bent, wil je juist lol trappen en niet aan al die vervelende dingen denken. Je kan wel je problemen bespreken, maar daarna is het zo van ‘oké, dan gaan we het nu wegdrinken’.

Bij wie huil je dan wel uit?
Daan: Bij mezelf. Of ik bel liever iemand op, dan naar diegene toe te gaan. Eventueel bij mijn vriendin, maar eigenlijk gebeurt dat ook niet vaak. Ik laat mijn emoties gewoon liever niet zien. Als het eruit komt, dan gebeurt het op een moment zonder dat ik er controle over heb, zoals toen bij mijn moeder.
Tijmen: Het is natuurlijk afhankelijk per vrouw, maar ik denk dat zij eerder over één ding al kunnen huilen, maar bij mannen moet het echt opstapelen, en dan kan het eindelijk iets zijn om over te huilen.

Voel je je veilig om te praten over depressieve gevoelens?
Daan: Nee, misschien nadat ik er al overheen zou zijn, maar niet op het moment zelf. Ik wil anderen niet lastig vallen met mijn problemen. Ik wil het zelf oplossen en mezelf niet zo kwetsbaar opstellen naar anderen.

Jeremy (24)

1547560922767-Jeremy

Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Twee jaar geleden verliet ik Singapore om te gaan studeren in Melbourne, Australië. Er studeerden een aantal van mijn vrienden daar en ze waren er heel enthousiast over. Het leven op Singapore was stressvol, dus ik besloot om te verhuizen. Dat betekende alleen wel dat ik mijn familie moest achterlaten. Ze brachten me weg naar het vliegveld, en ik voelde tijdens het afscheid al tranen opkomen, maar ik wachtte tot ik alleen was en voorbij de douane, toen mocht ik van mezelf huilen.

Advertentie

Had je het gevoel dat dat van je verwacht werd?
Misschien is het de Aziatische cultuur, maar emoties tonen in het bijzijn van je ouders is in onze familie niet echt normaal. Ik weet dat veel van mijn vrienden zich afzonderen om te huilen. Als ik verdrietig ben, is dat ook het eerste dat ik doe, alleen mijn emoties onder controle proberen te krijgen. Anders praat ik met iemand die ik vertrouw, van wie ik weet dat diegene mij niet gaat verraden.

Waar denk je dat dat vandaan komt?
Ik heb nog nooit mijn vader zien huilen, zelfs niet bij begrafenissen, dus misschien heb ik het daarvan.

Wat verwacht je van de volgende generatie?
Ik denk dat mensen kwetsbaarheid steeds meer accepteren, en misschien dat de volgende generatie openstaat voor mannen die vaker huilen, maar daar zijn we nu nog niet. Sommige van mijn vrienden zijn meer open tegen een vreemde die ze tegenkomen in een café, of ze zoeken eerder online naar hulp, dan dat ze praten tegen een bekende. Ze hebben gewoon behoefte aan een veilige plek, iemand die hen niet gaat veroordelen. Ik houd het daarentegen toch liever bij een vage bekende.

Ajay (22)

1547560856253-Ajay

Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Dat was zo’n half jaar geleden. Ik was bij mijn vader in New York. Hij woont daar met mijn zusje van 18. Er waren wat ingewikkelde familieproblemen aan de hand, maar op een gegeven moment moest ik terug naar huis. Ik vond het heel moeilijk om mijn zusje daar achter te laten. Ik voel mij schuldig, omdat ik als oudere broer niet voor haar kan zorgen als ze zover weg is.

Advertentie

Voel je je altijd veilig om te huilen?
Jawel, maar ik houd mij in als ik bij mijn familie ben. Als ik bijvoorbeeld mijn familie in New York bezoek en ik sta op het punt om weg te gaan, dan staan we allemaal bij de gate en dan is het wachten totdat iemand begint met huilen. Als oudere broer wil ik niet diegene zijn die begint, want dan volgt de rest ook.

Dat is een grote verantwoordelijkheid …
Jawel, maar oudere broers hebben ook een grote verantwoordelijkheid. Je wilt niet degene zijn die staat te janken. Die rol heb ik zelf op mij genomen, omdat ik mijn zusje wil beschermen.

Ligt er voor jouw gevoel een stigma op mannen die huilen?
Ja, natuurlijk, maar ik geloof wel dat het verandert. Het hoge zelfmoordaantallen onder mannen is een probleem, dus als mannen meer open zijn over hun emoties, kan dat misschien helpen dit tegen te gaan.

Hoe zou jouw omgeving dat kunnen stimuleren?
Volgens mij kan dat niet echt. Ik kom niet uit een ruige buurt of zoiets, maar als je bijvoorbeeld in een café bent met vrienden, ben je sowieso meer gesloten.

Er zouden dus meer veilige plekken moeten zijn emoties tonen mogelijk maken?
Ja zeker, maar iedereen heeft denk ik z’n eigen veilige plekken. Als je in de auto met een paar van je vrienden chillt, dan kan ik persoonlijker worden en ze iets wat mij dwars zit toevertrouwen. Mannen vinden het niet vervelend om emotioneel te worden bij een paar mensen die ze vertrouwen, maar je wilt niet degene zijn die altijd huilt.

Als we als maatschappij willen dat het stigma verdwijnt op mannen die huilen, dan moeten we mensen daar het nut van laten inzien. En help jongens vanaf kleins af aan beter hun eigen emoties te snappen.

Volg ons op Facebook voor meer gezondheidsverhalen en advies voor onvolmaakte mensen.