Afbeelding via Jacquie Boyd/Getty Images.
Dit artikel verscheen eerder op Tonic.
Misschien ben je wel het type dat de ochtend na een onenightstand meteen opstaat en vertrekt, of het type dat liegt over je volle agenda voor de komende tijd. Mensen die vrijgezel zijn gebruiken dit soort tactieken vaak om te voorkomen dat ze aanhankelijk of wanhopig overkomen. Hard to get spelen maakt je aantrekkelijker, althans – dat wordt altijd gezegd.
"Je probeert die mensen aan te trekken door seks met hen te hebben, leuke dingen met hen te doen, maar je doet er tegelijkertijd heel nonchalant over," zegt Helen Fisher, een fysisch antropoloog en auteur van het boek Why We Love. Maar werkt deze zorgeloze houding eigenlijk in iemands voordeel?
Psychologen onderzoeken al tientallen jaren of en waarom hard to get spelen mensen aantrekkelijker maakt. Aan de hand van verschillende onderzoeken kunnen we misschien de psychologie achterhalen van waarom we soms naar mensen verlangen die ons harder laten werken voor hun aandacht.
Er zijn verschillende manieren om dit te doen, maar volgens een onderzoekdat werd gepubliceerd in European Journal of Personality gedragen mensen die hard to get spelen zich meestal zelfverzekerd, houden ze hun opties open en duiken ze niet meteen de koffer in. Dat alles "kan je doen laten ervaren dat er een grotere 'paringswaarde' is." Met andere woorden, de afstand die je tussen jezelf en een mogelijke partner ontwikkelt kan je aantrekkelijker maken voor die andere persoon. "Het impliceert kwaliteit," zegt Gary Lewandowski, hoogleraar psychologie, wiens onderzoek zich richt op relaties. "Als je het je kan veroorloven om kieskeurig te zijn, moet dat wel betekenen dat je verschillende opties hebt, en als je zoveel opties hebt, moet je wel een geschikte partner zijn."
Het achterhouden van informatie over jezelf – of in ieder geval, je gevoelens – kan ook aantrekkelijk zijn, volgens een recent onderzoek in Psychological Science. De onderzoekers vroegen vrouwen om naar de profielen van (fictieve) mannen te kijken, die (zogenaamd) ook naar veel profielen van vrouwen hadden gekeken, waaronder die van hen. Er werd aan elke vrouw verteld dat zij naar mannen keek die haar aantrekkelijk vonden, gemiddeld vonden of wiens gevoelens onbekend waren. Hoewel het misschien niet zo verbazingwekkend is dat de vrouwen zich meer aangetrokken voelden tot de mannen waarvan ze wisten dat de aantrekkingskracht wederzijds was, voelden ze zich toch het meest aangetrokken tot de mannen wiens gevoelens onbekend waren. "Als ik niet weet of jij mij wel of niet leuk vindt, moet ik er echt over nadenken en daardoor denk ik dus ook meer aan jou," zegt Lewandowski. "Je stopt dan veel meer mentale energie in het verwerken van de mogelijkheden."
Zoveel onzekerheid kan onze aandacht dagenlang – weken zelfs – opeisen, maar het effect is beperkt. Uiteindelijk zal het wegebben. "Een bepaalde hoeveelheid mysterie kan aantrekkelijk zijn aan het begin van een relatie," zegt Fisher. "Mensen houden in de eerste instantie echt van mysterie, maar uiteindelijk hebben ze er genoeg van."
Dat betekent niet per se dat je de hard to get-strategie moet inzetten als je op zoek bent naar een kortstondige scharrel. Het onderzoek in European Journal of Personality concludeerde zelfs dat zowel mannen als vrouwen die op zoek zijn naar vluchtige seks de voorkeur geven aan iemand die in hoge mate beschikbaar is – een makkelijke vangst, dus. Maar voor dates of een serieuze relatie hebben beide groepen liever iemand die minder beschikbaar is, oftewel iemand die moeilijker te krijgen is.
En wederom is dit deels zo, omdat – als je druk bezig bent, moeilijker te bereiken bent of omgaat met andere mensen – dit kan dat betekenen dat je uitstekende partnerkwaliteiten hebt. "Je bent niet afhankelijk of te behoeftig – van die negatieve kwaliteiten die mensen niet willen in een relatie," zegt Lewandowski. "Eigenlijk toont het aan dat je ook nog andere dingen aan het doen bent. Het laat zien dat je een bepaalde mate van onafhankelijk hebt, en dat kan verfrissend zijn."
Daarbij houden we van dingen waarvoor we moeite moeten doen. Dat wordt ondersteund door zogenaamde winst-verliestheorie, die voor het eerst werd gepresenteerd in een onderzoek uit 1965 van psychologen Elliot Aronson en Darwyn Linder. De theorie houdt in dat je je meer aangetrokken zult voelen tot iemand die jou aanvankelijk niet leuk vond, maar wiens liefde je uiteindelijk hebt veroverd – in vergelijking met iemand die jou van begin af aan al leuk vond.
Onderzoekers in Hong Kong hebben een soortgelijk idee onderzocht: ze verzamelden een hoop mannen en verdeelden hen in twee groepen. In één groep mochten de mannen zelf een vrouw kiezen waarmee ze op date gingen, en in de andere groep werden de mannen willekeurig aan een vrouw gekoppeld. Tot de helft van de dates waren de vrouwen enthousiast, maar tijdens de andere helft waren ze niet meer geïnteresseerd. Daarna moesten de mannen vragen beantwoorden over de dates.
De mannen vonden de vrouwen leuker toen ze enthousiast was – niet echt verrassend, natuurlijk. Maar toen de vrouwen niet meer geïnteresseerd waren, wilden de mannen die ervoor hadden gekozen om op date te gaan – wat erop wijst dat ze er meer belang bij hadden – vaker op een tweede date gaan, in vergelijking met de groep waarin de vrouwen en mannen willekeurig aan elkaar waren gekoppeld. Met andere woorden, de toegewijde mannen vonden de vrouwen die hard to get speelden minder leuk, maar begeerden deze vrouwen tegelijkertijd ook meer. "Als we meer moeite doen om iemand ons leuk te laten vinden en dat uiteindelijk lukt, is dat een grote beloning."
Maar helaas kan die potentiële beloning verloren gaan door een factor die je niet in de hand hebt: de neurotransmitteractiviteit in de hersenen van je doelwit. "Mensen waarvan de hersenen verzadigd zijn met serotonine zijn meestal vermijdend, traditioneel en conventioneel," zegt Fisher, en zullen daarom niet geïnteresseerd zijn in jouw spelletje. De hard to get-strategie werkt het beste bij mensen wiens hersenen overgoten zijn met dopamine, waardoor ze geneigd zijn tot onderzoekend gedrag, onvoorspelbaarheid en speelsheid, en veel energie hebben. "We zijn geboren met bepaalde neigingen," legt ze uit. "Deze dingen zijn vrij goed geprogrammeerd in de baarmoeder."
Je kunt natuurlijk moeilijk de hersenen van een potentiële partner scannen, of ze een enquête laten invullen om erachter te komen tot welke groep ze behoren. Je kunt deze strategie misschien wel het beste gebruiken om iemands aandacht te krijgen – niet om die vervolgens vast te blijven houden. "Hard to get spelen werkt echt alleen aan het begin van een relatie," zegt Fisher. "Omdat we meestal verliefd worden op de mensen waarvan we weten dat zij geïnteresseerd zijn in ons, is het gevaarlijk om dit gedrag op de lange termijn vol te blijven houden."
Advertentie