Ik werd met één pil te veel gepakt op Sensation

Volgens de wet zijn harddrugs verboden. De praktijk is echter dat op festivals en dancefeesten die elk weekend overal in Nederland worden gehouden, behoorlijk veel drugs worden gebruikt. Dat weten de organisatoren van die feesten, en dat weten politie en justitie ook. Om een voorbeeld te stellen worden op grote feesten willekeurige gebruikers uit de menigte gepikt, gefouilleerd, en – als ze inderdaad in het bezit blijken te zijn van drugs – afgevoerd naar het politiebureau. Dat kan iedereen die weleens wat drugs op zak heeft gebeuren. Het overkwam ook Aaron* (32), die op Sensation gesnapt werd met een paar pillen.

Twee weken geleden ging ik met een groep vrienden naar de laatste Sensation in de Amsterdam ArenA. Ik ben wat je een trouwe bezoeker kan noemen, het was al mijn dertiende keer. Na een vlotte binnenkomst borg ik mijn spullen op in een locker, en ging ik samen met een vriend op weg naar het veld. Plotseling werden we omsingeld door vier in het wit geklede mannen, die zich legitimeerden als politieagenten en ons vroegen om even mee te lopen. Ik vroeg waarom we mee moesten, en kreeg als antwoord dat ze het vermoeden hadden dat we drugs bij ons hadden. Ik vroeg waarom ze dat vermoeden hadden, waarop één van hen antwoordde dat we ons verdacht hadden gedragen. Ik was me van geen kwaad bewust – we liepen gewoon vanaf de buitenring naar het veld, hadden niets in onze handen en hadden niet in onze zakken zitten frunniken. Ik had het idee dat ze ons puur willekeurig uitgekozen hadden.

We moesten meelopen naar een gang 'achter de schermen', waar we allebei uitvoerig werden gefouilleerd. Toen ons dat verteld werd wist ik al dat ik de sjaak was: ik had vijf pillen bij me, voor mijn vriend en mij. Die werden inderdaad aangetroffen, en ik voelde de bui al hangen – de Final Sensation zat er voor mij niet in.

Ik zei tegen mijn vriend: "Ga gewoon lekker naar binnen, heb een leuke nacht, en ik zie je hopelijk over een paar uur wel." Ik had weleens gelezen over de drugsstraat op een feest, en dat je als je schuld bekende en een boete betaalde, weer terug naar het feest zou kunnen. Een van de undercoveragenten vond het nodig om me toe te snauwen: "Denk je nou echt dat jij vannacht nog de ArenA binnenkomt?" Daarop zei ik tegen mijn vriend dat ik hem dan de volgende ochtend wel op het station zou zien, waarop de agent zei: "Dat denk ik ook niet, want je krijgt een gebiedsverbod voor 24 uur, ook voor het station." Let wel: op dat moment was ik nog nergens voor veroordeeld, ik had nog niet eens een Officier van Justitie gezien.

Ik had mezelf toen de drugs werden gevonden voorgenomen om rustig te blijven – het zou allemaal toch wel meevallen – maar door de houding van die agent raakte ik wel een beetje in paniek.

Vervolgens werd ik samen met vier andere ongelukkigen twee uur vastgehouden in een afgezet gedeelte van de parkeergarage van de ArenA, waar een hokje stond waarin vingerafdrukken genomen konden worden. Daarna werd ik, nog steeds in die parkeergarage, voorgeleid aan een Officier van Justitie, die mijn aanhouding toelichtte en me een folder met wat informatie gaf.

Daarna moest ik weer wachten. Van een respectvolle behandeling was geen sprake, de agenten die ons in de gaten hielden leken eerder hun best te doen om ons flink bang te maken. "Hoelang moeten we hier blijven?" vroeg ik, waarop één van hen antwoordde dat dat wel drie dagen zou kunnen duren, want zo lang mochten ze ons vasthouden, zei hij. Een van de andere arrestanten vroeg of hij wat mocht drinken. "Je kunt prima even zonder water," was het botte antwoord dat hij kreeg. Toen die man aangaf dat hij drugs had gebruikt, en dat de politie op dat moment verantwoordelijk was voor zijn gezondheid, kreeg hij toch een bekertje water. Ik probeerde nogmaals te achterhalen waarom ik in eerste instantie staande was gehouden, zonder resultaat.

Na bijna drie uur werd ik met handboeien om naar buiten geleid, in een busje gezet en naar het politiebureau even verderop gebracht. De agenten die me daar ontvingen waren wel vriendelijk. Ik werd nog een keer gefouilleerd, en toen een van de agenten merkte dat ik nogal zenuwachtig was, stelde hij me gerust en knoopte een gesprekje aan. Ik vroeg hem of hij me eerlijk antwoord wilde geven: hoelang zou ik hier zitten? Hij zei dat hij daar geen antwoord op mocht geven, maar dat het zomaar voorbij zou kunnen zijn als ik 45 keer tot 60 zou tellen. Dat was een enorme opluchting. Vanaf dat moment kon ik ook nog maar aan één ding denken: misschien kon ik toch nog terug naar Sensation.

Daarna ging het opeens snel. Ik mocht spreken met een advocaat, die op deze avond speciaal voor mensen als ik op het bureau aanwezig was. Na een kort gesprek adviseerde zij me om het schikkingsvoorstel dat me was gedaan direct te betalen. Ik kon ook een acceptgiro thuis laten sturen, maar dat zou me 20 procent extra kosten, en omdat ik op heterdaad betrapt was, was de kans dat ik er voor een rechter beter af zou komen ook niet erg groot. De advocaat vertelde me ook hoeveel pillen gedoogd worden in Amsterdam: vier stuks. Als ik de pillen voor mijn vriend niet op zak had gehad, was er dus helemaal niet zoveel aan de hand geweest. Nadat ik betaald had vroeg ik aan de Officier van Justitie of ik terug mocht naar de ArenA. Dat was volgens hem geen enkel probleem – ik had betaald en daarmee was de zaak afgedaan.

Gelukkig heb ik aan dertien jaar Sensation een grote vriendenclub overgehouden, die allemaal wat geld bij elkaar hadden gelegd waardoor ik via internet een nieuw kaartje kon kopen. Ik liep vanaf het politiebureau terug naar het stadion, en met een vertraging van bijna vier uur stond ik toch op het veld van de ArenA, en kon ik de laatste uurtjes Sensation – een paar honderd euro lichter – toch nog meepakken.

In de dagen na het feest ben ik wat informatie gaan opzoeken over wat me is overkomen. Had ik er goed aan gedaan om direct te betalen? Ik had me niet goed gerealiseerd dat betalen me een strafblad zou opleveren – wie een schikking treft bekent schuld, dat wist ik ook niet. De advocaat had me wel uitgelegd dat ik een aantekening op mijn justitiële documentatie zou krijgen, maar ik had vanwege de zenuwen niet in de gaten dat dit betekent dat ik de komende twintig jaar een strafblad heb. Kan ik nu nog wel naar de VS op vakantie? En hoe zit het met het aanvragen van een VOG?

Ik ga al jaren naar feesten, ik weet dat ik iets bij me had dat ik niet bij me mocht hebben, en ik weet dat de kans bestond dat ik een keer gepakt zou worden. Als ik te hard rijd weet ik ook dat er een keer een bekeuring op de mat kan vallen. Maar heeft het zin om mij op te pakken en een dikke boete te geven omdat ik een paar pillen voor eigen gebruik bij me had? Heb ik ervan geleerd?

Nee. Of nouja, ik heb geleerd dat ik mijn drugs voortaan nóg beter moet verstoppen. Stoppen met drugs gebruiken doe ik niet. Ik sluit zoveel mogelijk risico's uit, ik gebruik niet teveel en laat mijn pillen testen bij een testservice. Ik pak mijn rust en drink genoeg water. In mijn ogen was wat mij is overkomen buiten alle proporties. Mijn aanhouding was totaal willekeurig, het had iedereen kunnen overkomen. Ik was gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Met dit soort willekeurige arrestaties wordt het drugsgebruik niet van feesten en festivals verbannen. Het is gewoon het pesten van mensen die een feestje willen vieren, zodat de politie weer een streepje kan zetten bij het oplossen van een drugsdelict.

* De naam van Aaron is om privacyredenen gefingeerd.