Ik vier kerst al jaren alleen en ik vind het heerlijk

Door Stephanie Mercer (33), zoals verteld aan Gwen van der Zwan.

Als kind vond ik kerst geweldig. Zodra de kerstboom stond, sliep ik er iedere nacht in een slaapzak naast. Er werd uitgebreid gekookt door mijn oma en er kwamen veel mensen over de vloer. Mijn moeder organiseerde speurtochten en spelletjes in huis, ik at me misselijk, kreeg cadeautjes, keek mijn favoriete Disney-films en mocht drie dagen lang in mijn pyjama lopen. 

Mijn moeder overleed in 2004 aan borstkanker, mijn oma in datzelfde jaar en mijn vader in 2009 aan leverkanker. Met mijn vader had ik sowieso weinig contact en andere familie om kerst mee te vieren, was er niet. Dus vanaf het moment dat mijn moeder stierf, kwam er voor mij een einde aan kerstmis zoals ik het altijd gevierd had. Ik was toen zeventien en zat op de havo in Amsterdam. 

Omdat ik niemand had om kerst mee te vieren, ben ik in de jaren na de dood van mijn moeder ingegaan op kerstuitnodigingen van andere families. Families die me uitnodigden omdat ze wisten dat ik de hele kerst alleen thuis zat. De keren dat ik hierop ingegaan ben, voelde ik me opgelaten. Dan zit je als buitenbeentje aan een lange tafel met een familie waarvan je de meeste mensen niet eens kent. Ik noem zulke uitnodigingen ‘pity invitations’ en ga er tegenwoordig niet meer op in. Ergens uitgenodigd worden uit medelijden, is niet fijn, ook al bedoelen mensen het goed.

Dus vierde ik vervolgens jarenlang geen kerstmis. Ik ging het uit de weg door te zorgen dat ik werkte met de feestdagen. Aangezien ik in die tijd een eigen horeca-onderneming had, was dat goed te doen. Zoals ik kerstmis ontliep, ontliep ik ook het verdriet over de dood van mijn moeder. Ik stoomde onafgebroken door. Totdat het lampje uitging en ik op mijn 28ste een burn-out kreeg. Ik had veel dingen opgekropt, werkte te hard en had last van een sluimerende depressie.

Ik werd opgenomen in een kliniek, kon drie jaar lang niet werken en onderging de nodige therapie. Tijdens mijn opname en mijn therapie leerde ik dat het beter is om moeilijke dingen niet uit de weg te gaan. Een van de moeilijke dingen was kerstmis. Dus besloot ik het weer te gaan vieren. 

Pity invitations waren niets voor mij, dat wist ik al. Dus koos ik ervoor om er in mijn eentje wat van te maken. Mijn eerste echt gevierde kerst alleen is inmiddels vier jaar geleden. Dat was niet makkelijk. Ik zat in het staartje van mijn burn-out en werkte nog steeds niet. Toch heb ik er het beste van proberen te maken. Omdat de hoofdrolspelers in de serie Gilmore Girls ieder jaar met kerst Chinees bestellen, besloot ik dat ook te doen. Hierna keek ik net zoals vroeger in mijn pyjama op de bank naar Disney-films.

Het eerste jaar was wennen. In het jaar erna had ik de smaak al meer te pakken. Ik nam warme chocolademelk met rum mee naar het park en dronk dat op een bankje op, maakte lange wandelingen, bestelde Chinees en keek nog veel meer Disney-films. Vorig jaar haalde ik voor het eerst kerstversieringen in huis. Dit jaar heb ik zelfs een boom met alles erop en eraan, en ik vind het heel erg gezellig. Ook heb ik lampjes opgehangen die naar de buitenwereld toe zijn gericht. Ik geniet er zelf altijd van als anderen dat hebben. Doordat mensen de lampjes in hun huis op deze manier met me delen, heb ik toch nog een gevoel van saamhorigheid.

Omdat ik in een appartementencomplex woon, hoor ik ieder jaar door de muren heen hoe mijn buren met familie en vrienden samenkomen en het gezellig hebben. Dat is gek, maar ook fijn, het voelt goed om te weten dat iedereen om me heen het leuk heeft. Daar kan ik van genieten. Bovendien ken ik mijn buren. Het zijn bekende stemmen en hun geklets voelt dus vertrouwd. Een beetje zoals het voelt wanneer je als kind in bed ligt en je beneden je ouders hoort rommelen en stommelen.

Deze kerst ga ik weer uitgebreid vieren met iedere dag rum en chocolademelk in het park, Chinees en Disney-films. Oud en nieuw vier ik trouwens ook altijd alleen en daar kijk ik nu al naar uit. Dan kook ik vier gangen voor mezelf en ga vervolgens uitgebreid tafelen. Soms vind ik het jammer dat ik geen familie heb of een grote vriendengroep met wie ik de feestdagen kan vieren, maar dan besluit ik juist extra lief voor mezelf te zijn. 

Ik zou andere mensen graag mee willen geven om er niet te veel van te balen als je alleen zit met kerstmis. Omarm het en probeer er iets positiefs van te maken. Doe de dingen die je fijn vindt. Haal je favoriete chocolade in huis, neem een flacon met rum mee naar het park en bedenk je dat je in ieder geval een dak boven je hoofd hebt.

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!