Ik hou al negen jaar lang mijn drugsgebruik bij in Excel

De eerste keer dat ik recreatief drugs gebruikte was negen jaar geleden, op 21 november 2011. Dat weet ik zeker, aangezien ik sinds die eerste keer exact heb bijgehouden wat ik allemaal heb genomen.

Drugs hebben me geholpen om remmingen weg te nemen en trauma’s te overwinnen. Ik ben op ontdekkingstocht geweest naar wat andere mensen misschien ‘alternatieve dimensies’ zouden noemen. Natuurlijk kunnen drugs gevaarlijk zijn, maar voor de meeste mensen zijn ze vooral gewoon heel leuk. Ik schaam me niet voor mijn drugsgebruik en ik ben er ook niet per se trots op – ik benoem gewoon de feiten.

In 2012 verhuisde ik voor een jaar naar Berlijn. In die periode ging ik veel naar clubs en begon ik veel met drugs te experimenteren. Ik was jong, naïef en een beetje overenthousiast, dus begon ik lijstjes te maken van de clubs waar ik geweest was en de muziek die ik leuk vond, omdat ik bang was dat ik al die dierbare herinneringen op een dag zou vergeten. In eerste instantie schreef ik alles op in een notitieboekje, maar toen ik op een gegeven moment meer drugs begon te gebruiken, besloot ik over te gaan op een Excelbestand.

Mijn methode was eenvoudig: elke keer dat ik een psychoactieve substantie gebruikte (afgezien van wiet, waar ik niet zo van hou, en alcohol) schreef ik op wat de drug was, wanneer het precies gebeurde, en waar en met wie ik was. Als ik op een feest was dat twee dagen duurde, telde ik het als twee gebeurtenissen. Ik nam het zo serieus dat ik mezelf midden in de nacht berichtjes stuurde om te onthouden wat ik had genomen. Daarom denk ik dat de gegevens vrij betrouwbaar zijn – ik zou zeggen dat ze voor ongeveer 97 procent accuraat zijn.

Mijn project past binnen de trend dat mensen data gebruiken om zichzelf beter te begrijpen – bijvoorbeeld met apps die je slaappatroon, stappen of calorieën bijhouden. Na negen jaar heb ik een hele lange tabel van 226 rijen en 13 kolommen. Dat is aan de ene kant zinloos, maar aan de andere kant ook niet.

Aan de hand van mijn gegevens kan ik bevestigen dat ik 81 keer xtc heb gebruikt, 74 keer mdma, 45 keer ketamine en 7 keer 3-MMC. Ook staat er dat ik LSD, 2C-B, 4-MFP, mefedron en dexamfetamine (medicatie voor ADHD) heb geprobeerd. Ik kan grafieken opstellen en zo alle statistieken voor mijn neus krijgen.

Zo bijvoorbeeld:

Sinds ik het begon bij te houden, heb ik om de 14,5 dagen drugs gebruikt. Dat klinkt veel, maar het cijfer is wat opgeschroefd door alle meerdaagse festivals en feesten waar ik ben geweest. Ik was in 22,6 procent van de gevallen in Duitsland en 20,4 procent in Nederland. Mijn favoriete drugs zijn xtc en mdma, maar mijn voorkeuren veranderen ook per seizoen: psychedelica nam ik vooral op zomerfestivals, terwijl mijn cokegebruik in de winter juist toenam. Omdat ik opschreef met wie ik samen was, kan ik ook veel herinneringen ophalen die ik anders misschien wel vergeten was.

Hoewel mijn gegevens vrij betrouwbaar zijn, ontbreekt er eigenlijk wel één belangrijk ding. Als ik nog een keer een tabel zou maken, zou ik niet alleen bijhouden wanneer ik drugs heb gebruikt, maar ook hoeveel. Toen ik met dit project begon, maakte ik me meer zorgen over hoe vaak ik drugs gebruikte dan of ik de effecten wel of niet merkte. De momenten dat ik de laatste kruimels xtc uit het zakje schraapte, tellen daardoor net zo zwaar mee als alles wat ik tijdens oudejaarsavond naar binnen werkte. 

Dat geeft natuurlijk toch een wat vertekend beeld. Als je bijvoorbeeld mijn gebruik over meerdere jaren zou bekijken, zou je zeggen dat ik in 2019 veel meer drugs gebruikte dan in 2012, maar dat is niet het geval.

Gigantische hoeveelheden gebruik ik tegenwoordig eigenlijk nauwelijks meer. Het is een beetje zoals mijn alcoholconsumptie – op de middelbare school dronk ik aan de lopende band, maar nu ik in de dertig ben drink ik weliswaar nog bijna elke dag een glas, maar niet veel meer dan dat. De frequentie is toegenomen, maar de kwantiteit niet. Wat dat betreft zijn mijn gegevens dus best misleidend.

Aangezien ik niet per se een kleine weegschaal mee wil nemen naar de club, overweeg ik voortaan een soort TripAdvisor-achtig systeem te gebruiken, waarbij ik mijn drugsgebruik rangschik op een schaal van één tot vijf – één voor een kleine dosis met nauwelijks effecten, vijf voor een twaalf uur durende sessie met meerdere doses.

Uit alle gegevens kan ik ook opmaken hoe mijn leven eruitzag. In 2012 vond een piek plaats, rondom mijn ‘Summer of Love’ in Berlijn. Tussen 2013 en 2015 gebruikte ik wat minder en tussen 2016 en 2017 was er al helemaal een rustige periode, toen ik een serieuze relatie had. In de zomer van 2018 ging het uit en had ik ook wat problemen op het werk, waarna ik drie festivals bezocht en op een met drugs doorlopen vakantie ging. Ook zie je in mijn gegevens terug dat er vanaf de lente van 2020 ineens een stuk minder gefeest werd. 

De gegevens hebben me geholpen om inzicht te krijgen in mijn eigen drugsgebruik. In deze stressvolle periode, waarin mensen worstelen en flink naar de drugs grijpen, kan ik iedereen alleen maar aanmoedigen om je eigen handvatten te ontwikkelen en eerlijk naar je eigen gedrag te kijken. Door er bewust van te zijn, wist ik wanneer ik het rustiger aan moest doen en liep mijn gebruik niet de spuigaten uit.

Doordat er zo weinig openheid is over drugsgebruik, verbergen mensen hun verslavingen. Dat werkt gevaarlijk gedrag in de hand. Misschien is dat wel waarom ik mijn eigen gebruik al die jaren heb bijgehouden – zodat ik er niet over kan liegen, naar anderen noch naar mezelf.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE Frankrijk

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram