Ik probeerde mijn verveling te beteugelen door een Wikihow te volgen

Ik weet niet of er een gemiddelde voor het begrip 'vervelen' bestaat, maar als dat zo is, dan verveel ik me bovengemiddeld. Zoals gisterenochtend, toen ik thuis moest zijn in verband met schilderwerkzaamheden aan mijn huis. En als ik de media moet geloven ben ik niet de enige die vaak zuchtend voor zich uit staart, want millennials - waar ik onderdeel van uitmaak - zijn blijkbaar heel erg vaak hartstikke verveeld. We zijn verveeld in het leven, verveeld op werk, verveeld door saaie content op het internet.

En soms vind ik dat een vreselijke, onnodige eigenschap van ons, en van mezelf. Ik wil niet moeilijk doen, in bed blijven liggen en naar een doodgeslagen mug op het plafond staren, balen van mijn stekjes die maar niet hun wortels willen schieten en het overdenken van hoe verveling een rol speelt in millennialisme. Ik wil iets gaan doen! Mijn leven leven! De volste potentie uit de laatste porie uit mijn kleine teen halen!

Nu is het zo dat Wikihow, een platform waarop mensen gidsen kunnen schrijven voor elkaar 'om iedereen op deze planeet te leren hoe je dingen moet doen', soelaas kan bieden mocht je écht even niet meer weet hoe of wat. Je kan er bijvoorbeeld leren breien, een granaatappel openmaken en stoppen met comazuipen. Zeer zinvol, als je het mij vraagt. Wikihow heeft ongeveer drie miljoen likes op Facebook, en toch heb ik nog nooit iemand horen zeggen dat-ie via Wikihow heeft geleerd om iets te doen. Dit leek me dus een uitgelezen moment om Wikihow te testen, en mijn ongebreidelde verveling met het wapen dat Wikihow heet te lijf te gaan.

Ik surfde naar de website en ik tiep 'vervelen' in de zoekfunctie. Daar komt uit: 'Iets doen wanneer je je verveelt.' Er zijn verschillende methodes, en ik volg ze in chronologische volgorde op. Het werd een veelbewogen ochtend.

Het is negen uur 's ochtends, en ik ben al vijftien minuten met de schilder aan het kletsen over kozijnen en het verschil tussen gebroken wit en crème wit. Crème schijnt dus een vorm van gebroken wit te zijn, als ik het goed begrijp. De verveling slaat toe, want affiniteit met babyboomers en buitenschilderwerken heb ik nooit gehad. Ik excuseer me en raadpleeg de Wikihow, die voorstelt om een plakboek te beginnen. Omdat een Volkskrant magazine het enige is dat ik zie, en daar alleen maar suffe plaatjes in staan van young professionals die met hun designstoel van driehonderd euro koketteren, besluit ik verder te scrollen. Ook de optie handwerken sla ik over, dus het enige dat overblijft is 'Ga bakken of koken.' Ik heb inmiddels best honger, dus dat komt goed uit.

'Stof je kookboek af, of zoek op het internet naar lekkere recepten,' is de tip. Ik heb niets in huis, want meestal ontbijt ik met een banaan - en als ik geluk heb een grote dadel - op kantoor. Ik kan wel lekker lekkere recepten op gaan zoeken op het internet, maar ik heb geen ingrediënten om het mee te maken dus dat lijkt me niet alleen frustrerend, maar ook verspilde energie - energie die ik allemaal nog moet stoppen in het proberen om me niet te vervelen. Er zit niets anders op dan een ei te pakken van mijn huisgenoot. Zodra het ei in het water ligt, moet ik wachten en sta ik alweer te zuchten van verveling.

Terwijl ik wacht op mijn ei, surf ik weer even naar Wikihow, om te kijken wat ik nog meer allemaal kan doen in deze druilerige uren van de donderdagochtend. Het devies is: 'Gebruikmaken van alledaagse dingen.' Het eerste dat wordt aangeraden is dat ik een vriend of vriendin moet bellen of smsen om te vragen of ze langs willen komen, om uiteindelijk te brainstormen over dingen die we zouden kunnen gaan doen. Het is waar dat je daarmee tijd zou kunnen verdrijven, maar ik vind het wel een erg hypothetische manier om je verveling te lijf te gaan.

Ik besluit mijn vriendin te appen, om te vragen of ze zin heeft om te brainstormen. Daar heeft ze tamelijk veel zin in, maar ze kan niet. Als ik zeg dat ik dat jammer vind, blijkt dat ze bijna niet kan geloven dat ik haar vraag om langs te komen. Daar schrik ik van, en ik realiseer me dat ik misschien net effe wat meer moeite in deze relatie moet stoppen.

Er zit niets anders op dan me te wenden tot het volgende alledaagse ding op Wikihow, namelijk sporten. Ik moet binnen blijven, want anders kan de schilder zometeen niet weg. Gelukkig heeft de vriend van mijn huisgenoot een webshop in sporthoepels, dus kan ik de in de huiskamer gaan hoepelen. Ik kan het niet zo goed, maar ik moet zeggen dat deze forse fitnesshoepel die gemaakt lijkt te zijn voor reuzen ervoor zorgt dat ik best prima in balans blijf. Ik vind het hoepelen leuk. Ik wil vaker hoepelen.

Maar na drie minuten ben ik er wel klaar mee. Jammer, want nu moet ik weer iets gaan verzinnen om me niet meer te vervelen. Ik bof, want ik heb zoals zovelen internet en Wikihow weet raad. 'Tut jezelf op', is de volgende tip. Ik besef opeens dat deze Wikihow behoorlijk oubollig en seksistisch is, met een lay-out die doet denken aan de tijd dat Microsoft XP nog haar hoogtijdagen vierde, en een tekst die geschreven lijkt te zijn door een niet-woke persoon uit de jaren vijftig, maar daarover later meer. De tip voor nu luidt:

"Lak je nagels. Maak een origineel ontwerp met nagelpennen of lak elke nagel in een andere kleur."

Mijn huisgenoot lakt weleens haar nagels, en om deze reden zit ik met mijn verveelde handen in haar make-uptasje om een leuk kleurtje uit te zoeken. Ik kies turquoise, want dat lijkt me een hippe kleur. Hoewel ik nog nooit van mijn leven nagellak op mijn nagels heb gesmeerd gaat me dit buitengewoon goed af. Ik moet me behoorlijk concentreren. En ik moet toegeven dat ik me helemaal niet comfortabel voel met gelakte nagels. Ik denk omdat ik mezelf dan conformeer aan een bepaalde vorm van vrouwelijkheid die ik helemaal niet bij mezelf vind passen. Na dit inzicht besef ik me dat vervelen er niet bij was terwijl ik mijn nagels lakte. Ik kan niet anders dan concluderen dat dit een hartstikke goede tip is om je verveling tegen te gaan.

Nagels lakken duurt natuurlijk geen uren, dus binnen de kortste keren ben ik weer verveeld. Ik scroll verder op de Wikihow en ik moet best hard lachen, want kijk:

Wat is het in hemelsnaam dat daar getekend is? Een vrouw in een gezellig roze outfitje met een engelengewei? Het is volgens Wikihow blijkbaar zo dat dit een prima outfit is om eens even lekker het aangekoekte vuil van je fornuis te schrobben. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet, maar de verwondering over deze afbeelding in combinatie met het woord 'schoonmaken' houdt mijn gemoederen in elk geval flink bezig.

De optie die mij het meeste aanspreekt is: 'Maak schoon op plekken waar je normaal nooit zou schoonmaken.' Ook hierbij hoort een plaatje van een vrouw die lachend de grond poetst. Het zijn overigens alleen maar vrouwen die worden afgebeeld op deze Wikihow. Misschien omdat mannen zich nooit vervelen, want die werken natuurlijk gewoon overdag.

Ik poets de bovenkant van de wasmachine. Dat plekje is namelijk al lang geleden in de vergetelheid geraakt.

Eerlijk gezegd heb ik er wel schoon genoeg van, dat schoonmaken. Dus ren ik snel naar het internet toe als een echte millennial en scroll ik helemaal naar beneden. Daar staat als allerlaatste tip om mijn verveling uit deze verdoemde wereld te helpen dat ik alle Europese landen binnen drie minuten moet opschrijven. Nou, het uitdagen van mijn intellect lijkt me een uitstekende manier om verveling een flinke mep in het gezicht te verkopen en er voor eens en voor nu even korte metten mee te maken.

Binnen drie minuten heb ik 21 landen opgeschreven. Een teleurstellende prestatie, want Europa heeft er in totaal 51. Ik vind dit best wel erg, maar de schilder steekt me een hart onder de riem door aan te geven dat hij het heus ook niet had geweten. Hij is inmiddels klaar met schilderen, en de kozijnen zien er fris en crėmekleurig uit. Ik vind hem toch wel een lieve babyboomer.

Ik ben erachter gekomen dat het best moeilijk is om een millennial uit het heidense dal van verveling te helpen. Hoewel ik bij sommige activiteiten niet echt verveeld was - het hoepelen vond ik bijvoorbeeld echt heel leuk, en mijn nagels lakken deed me deugd omdat ik niet had verwacht dat ik het zou kunnen - moest ik van het seksisme en de Windows XP screensaver layout toch een flink potje gapen. Ik snap nu best waarom Wikihow nog nooit is aangeraden om me te laten gidsen in het leven. De volgende keer als ik mezelf verveel ga ik gewoon weer lekker mijn millennialisme overdenken en staren naar mijn stekjes, terwijl ik in mijn ooghoeken saaie internetcontent voorbij zie komen.