Calorieën zijn niet de boosdoeners bij dikke mensen

Ik heb al eerder wat geschreven over de compleet bizarre relatie die Amerikanen (in het bijzonder) hebben met de meest fundamentele voedingsstof die we hebben: de calorie. De calorie is slechts een manier om de hoeveelheid energie te meten die iets te eten of te drinken levert. De energie die we gebruiken om te blijven leven, zonder welke we eigenlijk, fysiologisch gesproken, kapot zouden gaan. Toch zien we calorieën nog steeds op dezelfde manier als andere rages van ‘enge’ voedingsstoffen zoals gluten, koolhydraten, of erger. Dat is raar en een afspiegeling van hoe in de war we zijn als het gaat om onze relatie met eten.

Ik snap best dat wij als eerste-wereldmensen een super-overvloed hebben aan calorierijk eten, en daarmee een goede reden om onze consumptie van dat eten en hun relatieve caloriewaarde in de gaten te houden. Maar dat is omgeslagen in een soort culturele obsessie. Toch kunnen we echt wel redelijke beslissingen nemen over ons eten zonder spreadsheets, gewoon door een paar basisprincipes aan te houden en misschien een zelfs te luisteren naar onze intuïtie.

Onderzoek van een team van Stanford University dat deze week is gepubliceerd geeft een meer kwantitatieve verdediging van calorieën. Onderzoekers hebben de data van het enorme National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) onderzoek onderzocht, en gevonden dat Amerikaanse obesitas (als in; de epidemie), misschien niet zoveel te maken heeft met calorieën als we dachten. De calorie-inname is de afgelopen 20 jaar praktisch hetzelfde gebleven, terwijl we dagelijks veel minder lichamelijke activiteit kregen. We komen aan omdat we niet zoveel meer bewegen als eerst, volgens de onderzoekers.

Vooral het percentage vrouwen dat aangeeft niet dagelijks enige vorm van lichamelijke activiteit te hebben is gestegen van 19.1 procent in 1994, naar 51.7 procent in 2010. Terwijl het percentage voor mannen is gestegen van 11.4 procent naar 43.7 procent in dezelfde periode. De BMI is bij beide groepen gestegen.

 “Deze veranderingen zijn opgetreden in het kader van een aanzienlijke verhoging van het aantal volwassenen dat aangeeft geen fysieke activiteit te ondernemen in de vrije tijd, maar in de afwezigheid van elke belangrijke wijziging in de gemiddelde dagelijkste calorie-inname,” zei hoofdauteur Uri Ladabaum in een verklaring. “Op het niveau van de populatie vonden we een significant verband tussen de hoeveel fysieke activiteit die iemand ondernam in zijn vrije tijd en de toename van zowel de BMI als de middelomtrek. Calorie-inname bleek hier geen significante rol in te spelen.”

De studie zit verstopt achter een paywall, maar het meeste van wat je nodig hebt staat in de tabel hieronder, en je bent vrij om de open-access datasets van NHANES op je gemak te gebruiken.

Maar hier is het laatste natuurlijk nog niet over gezegd. In 2004 werd een onderzoek gepubliceerd van CDC dat ging over het calorieverbruik van de afgelopen 30 jaar en daarin vonden ze vonden duidelijke, significante pieken in de dagelijkse inname. “Uit dit onderzoek, uitgevoerd door de Centers for Disease Control and Prevention en gepubliceerd in de huidige editie van de Morbidity and Mortality Weekly Report, bleek dat vrouwen in 1971 gemiddeld 1.542 calorieën per dag aten, vergeleken met 1.877 tegenwoordig, terwijl mannen van 2.450 calorieën per dag naar 2.618 gingen,” meld The New York Times.

Als primaire reden hiervoor werd de toename in de consumptie van calorierijk koolhydraatvoedsel genoemd als percentage van al het voedsel dat wordt gegeten; vetarme diëten werden tijdens het onderzoek van CDC aangeprezen, en koolhydraten werden geizen als als hét wondermiddel om gewicht te verliezen. De terreur tegen de calorie die de afgelopen jaren woedt heeft de laatste jaren misschien een deel van de stijgingen in het CDC onderzoek laten verdwijnen, maar dat kan niet de reden zijn voor het verschil in resultaten tussen het Standford-onderzoek en de CDC-cijfers. Ik heb dit gevraagd aan Uri Ladabaum, en zal jullie even een update geven als ik wat van haar hoor.

Hoe dan ook duidt dit op een onderliggend punt over hoe we onze ideeën over voeding vormen, en waarom die ideeën zo fucked up zijn. Deze vondsten zijn verassend omdat iedereen, van de mensen die Sonja Bakker volgen tot hen die alleen maar groene smoothies ‘eten’, overtuigd waren van de slechtheid van calorieën. Dat zit er bij iedereen meedogenloos ingestampt. Het is tenslotte heel veel makkelijker om iets te verkopen als ‘minder calorieën’ dan als ‘meer fysieke activiteit’.