Het kostte twintig jaar en drie operaties om mijn ballen in orde te maken

Laat me je vertellen over mijn ballen.

Ze hebben drie operaties meegemaakt in iets meer dan 20 jaar op deze aarde. Hierdoor verkeren ze in bijzonder slechte staat. Mijn scrotum lijkt op die van een 80-jarige man: versleten, verwrongen en gerimpeld. Hoeveel details wil je nog?

Vrouwen zijn nooit in positieve zin onder de indruk de eerste keer dat ze mijn ballen zien. Niets is dodelijker voor de stemming dan het moment dat ik mijn broek uitdoe om mijn uitermate gezonde, volledig functionerende maar misvormde bejaardenballen te onthullen. Ik weet zeker dat de vrouwen die ze hebben gezien heel veel vragen hebben, maar ze niet durven te stellen uit schaamte. Ook denk ik dat mijn ballen wel onderwerp van gesprek zijn geweest tijdens een of andere brunch van een meidenclub. Ik geef echter niet veel om de toestand van mijn ballen.

Vroeger was het nog veel erger.

Ik ben geboren met cryptorchisme, wat betekent dat mijn testikels niet in mijn scrotum waren ingedaald. Meestal gebeurt dat alsnog binnen een jaar, maar in mijn geval bleven ze hardnekkig in mijn buik zitten. Toen ik een jaar oud was, dacht een bepaalde dokter dat slechts een van mijn testikels nog niet naar beneden was gekomen. Hij wilde dit oplossen door met een metalen staaf in mijn lichaam te poeren om de trage bal een handje te helpen. Deze procedure heet orchidopexie en het enige bewijs van de operatie is een klein, gleufvormig litteken bij de rechterbuikwand en een ezelsoorachtig huidflapje aan de rechterkant van mijn balzak.

Na de ingreep had ik dus één bal in mijn balzak. Dit had ik jarenlang niet in de gaten, ondanks dat ik een wedstrijdzwemmer was en we allemaal Speedo's droegen – weinig verhullend voor een jongen die misschien wel wat afwijkingen onder het nylon zou kunnen hebben. Tot ik 12 was had ik geen idee over groottes en of mijn penis een gemiddelde lengte had. Dat veranderde toen ik op een dag toevallig een blik wierp op een van de meer ontwikkelde zwemmers van onze groep. De jongen was gezegend met een grote lul, maar wat me opviel was niet de grootte van de schacht, maar de omvang van zijn ballen. Opeens was ik me bewust van mijn testiculaire tekortkomingen. Waarom zagen mijn ballen er niet zo uit?

Rond deze tijd werd ik ook steeds vaker in het midden van de nacht wakker met vreselijke pijn in de linkerzijde van mijn buik. Dat ging gepaard met een misselijkheid die je voelt als je hard in je ballen wordt getrapt. Mijn moeder nam me mee naar een uroloog. Ik ging liggen, en nadat de dokter vijf seconden aan mijn buik had gevoeld wist hij het al. "Ik voel een testikel," zei hij.

Gezien mijn medische geschiedenis dacht de dokter dat geen van mijn testikels – dus niet alleen mijn rechter – op eigen houtje waren ingedaald. Dit is een aandoening die beduidend minder vaak voorkomt dan cryptorchisme bij één bal.

Tegen die tijd begon ik ook in de puberteit te komen, wat betekende dat mijn niet-ingedaalde bal begon te groeien. Hem simpelweg naar beneden krijgen, zoals met mijn eerste bal was gebeurd, was geen optie meer. De dokter kreeg de bal nog wel naar beneden, maar naaide hem aan de binnenkant van mijn balzak vast zodat hij niet terug naar boven kon jojoën. Hierdoor ontstond een nette naad aan de buitenkant van mijn balzak.

Daarmee zou de zaak afgehandeld moeten zijn. Mijn noten hadden nooit meer een scalpel moeten zien.

Mijn ballen groeiden echter verder. De rechter begon zwaarder te worden en zich verder naar beneden te bewegen. De linker, chirurgisch vastgenaaid aan mijn zak, groeide… naar buiten. Als ik mijn Speedo aandeed, werd mijn linkerbal een troon waar mijn lul bovenop kon zitten, waardoor de illusie werd gewekt dat ik een enorme penis had. Dat was natuurlijk geweldig rond het zwembad, maar op de momenten dat ik mijn Speedo niet droeg stak mijn penis zo ver naar voren dat het leek alsof ik altijd een stijve had.

Alles werd nog erger toen ik weer een beetje ouder werd. Tijdens de seks kon ik geen plezier hebben als een vrouw bovenop me zat. Mijn rechterbal hing gewoon naar beneden en was uit de gevarenzone, maar mijn vastgenaaide linkerbal stak een stukje uit aan de onderkant van mijn schacht, waardoor hij in een soort bankschroef terechtkwam als mijn vriendin mij bereed. Zelfs de reverse cowgirl kon de bal niet beschermen tegen het continue ritmische geweld.

"Het voelt echt fijn," zei ik dan tegen mijn gefrustreerde vriendin, terwijl ik bijna moest kotsen. "Het is gewoon dat… nou ja, je verplettert mijn bal."

Rond mijn 20-ste verjaardag ging ik weer naar de dokter en vertelde hem de uitgebreide geschiedenis van mijn testikels. Ik legde hem uit dat de manier waarop mijn linkerbal aan mijn scrotum was genaaid tijdens lichamelijke activiteiten voor ongemak zorgde. Zijn antwoord was dat ik "nu bijna volwassen was" en dat ik "vanaf nu veel inspannende lichamelijke activiteiten wel kon vergeten."

Ik werd nu iets specifieker en zei dat het voelde alsof mijn bal met een drilboor kapot werd gemaakt als mijn vriendin bovenop me zat tijdens de seks.

Hij fronste zijn wenkbrauwen en zei: "Dat is wel degelijk een reden tot bezorgdheid." Hij stemde in met een derde operatie om mijn bal uit de gevarenzone te redden.

Het was een succes, maar al die operaties hebben mijn scrotum permanent beschadigd achtergelaten. Huid heeft namelijk een bepaalde mate van elasticiteit. Na de eerste operatie zag je nauwelijks iets. De gevolgen van de tweede waren duidelijker, maar niet catastrofaal. Na de derde zag mijn scrotum eruit als een leeggespoten slagroomspuit.

Mijn laatste operatie is inmiddels jaren geleden, dus ik ga ervan uit dat mijn zak zijn definitieve vorm heeft aangenomen. De rechterbal hangt nog steeds laag; de linker zit nog altijd aan mijn zak vast om draaiing te voorkomen, maar is verplaatst, zodat het niet meer lijkt alsof ik altijd een stijve heb en ik gewoon weer een hele reeks aan fysieke activiteiten comfortabel kan uitvoeren.

Tegenwoordig valt het allemaal wel mee. Nu ik wat ouder ben lijken de vrouwen die ik aantrek steeds vreemder te worden, of misschien komt het door mijn rare ballen dat ik me onderbewust meer aangetrokken voel tot excentrieke partners. Vorige week onderzocht een vrouw me op een informele manier nadat we seks hadden gehad. Ze vroeg me naar de littekens en de algehele wanorde van mijn zak. Ik vertelde over het pad dat mijn ballen tot nu toe hadden bewandeld. "Ik vind ze sexy," zei ze. "Ik vind dat je geweldige ballen hebt."

Eindelijk.