Hoe ongezond is het om supersnel te eten?

Ach, vrienden. Ze zijn net familie, maar dan leuker. Je kunt ze zelf uitkiezen, en ze zullen nooit dingen tegen je zeggen als "het is hier geen hotel." Als je op je bek gaat, zal er altijd een klaarstaan om je op te vangen. En als je een gebroken hart hebt, is er altijd wel iemand bereid om je chocoladeijs en wodka te voeren tot je je beter voelt (of moet kotsen). Maar hoe leuk je vrienden ook zijn, ze doen soms ook heel erg domme dingen. Dingen waar ze wakker van liggen, dingen die ze liever niet met de wereld delen. Dingen die vragen bij ze oproepen die ze maar wat graag beantwoord zouden zien. Gelukkig hebben ze jou om die vragen namens hen te stellen. En gelukkig is er deze column, waarin wij hun beschamende vragen beantwoorden.

Het Scenario Op een avond ben je samen met een vriend aan het dineren in een goed restaurant – zo eentje waar het eten als kleine kunstwerkjes wordt gepresenteerd. Je vriend begint de zojuist geserveerde biefstuk naar binnen te werken alsof het zijn laatste is. Hij wacht vaak te lang tussen de maaltijden door, waardoor hij altijd eet alsof hij sterft van de honger. Dat is natuurlijk gênant, want hij zet jou voor schut tegenover de ober, die het hele gebeuren hoofdschuddend gadeslaat. Maar is snel eten ook slecht voor je gezondheid?

De Feiten Voordat we heel hard ja of nee gaan roepen, is hier het mini-college "van mond tot kont," over de mysterieuze werking van het spijsverteringssysteem, gegeven door Lisa Ghanjhu, universitair hoofddocent op het gebied van gastro-enterologie en hepatologie aan New York University. Hoe meer werk je verricht met je mond en maag, vertelt Ghanjhu, hoe minder werk er daar beneden overblijft. Daar komt het eten namelijk in de dikke en dunne darm terecht, en vindt de daadwerkelijke opname van voedingsstoffen plaats.

Het moment dat je vriend een stuk vlees ter grootte van een babyhand naar binnen werkt, begint de mond speeksel te produceren dat vol enzymen zoals amylase zit. Deze enzymen helpen je het voedsel af te breken terwijl je druk aan het kauwen bent. Het eten reist vervolgens door naar je slokdarm, die als functie heeft om het voedsel veilig van mond naar maag te transporteren.

De maag is de opslagplaats voor maagzuren. Ook zitten daar hormonen zoals ghreline en leptine (die aan je hersenen vertellen dat je honger hebt of juist vol zit). Deze hormonen bereiken je brein niet meteen – het kan zo'n twintig minuten duren voordat het signaal "vol" aankomt. Op dat punt kan je al twee keer zoveel gegeten hebben dan dat je eigenlijk nodig hebt. Als je grote stukken voedsel naar binnen hebt gewerkt, zonder echt goed te kauwen, kan het je lichaam meer tijd en energie kosten om het voedsel af te breken, wat kan resulteren in een opgeblazen gevoel, ongemak en scheten.

"Het voedsel blijft in je maag tot het klaar is om doorgegeven te worden naar de dunne darm," aldus Ghanjhu. En als je een burger met frietjes naar binnen hebt lopen schransen, dan kost dat meer tijd om af te breken dan bijvoorbeeld roerbakgroenten. En zelfs wanneer het afgebroken is, dan spoelt het niet als één grote tsunami van voedseldeeltjes door je ingewanden. Er is een kleine sluitspier aan het einde van de maag (voor de dunne darm), die de pylorus heet – de heilige poort waardoor het verteerde eten de gelukkige weg aflegt om poep te worden, terwijl de dunne en de dikke darm hier voedingsstoffen uit halen.

"De pylorus is zo groot als een kwartje," vertelt Ghanjhu. Dus ook als je vijftig euro aan eten naar binnen hebt gewerkt, verlaat het voedsel je maag in kleine hoeveelheden. Een maaltijd te snel eten, betekent dat al dat voedsel in de maag zal blijven, aangezien het een aantal uren duurt voordat een maaltijd volledig is verteerd.

Het ergste wat er kan gebeuren Geen enkel gerecht is het risico van die parelpoort waard, ook al is de steak zo heerlijk. "De slokdarm en de luchtpijp liggen bijna tegen elkaar aan. Het enige wat ertussen zit, is een dun vliesje. Als je te snel eet, of praat en eet tegelijk, dan kan je je verslikken," zegt Ghanjhu. En niet alleen dat, waarschuwt ze. Voedsel dat niet goed gekauwd is, kan een spasme in de slokdarm veroorzaken, waardoor het eten vast komt te zitten in je keel.

Het is beter om een beetje rustig aan te eten, zegt ze, en elke hap goed te proeven, en pas na grondig kauwen door te slikken. "Het zorgt ervoor dat je je eten echt proeft." Als je "met je ogen eet," zoals zij het noemt, "dan eet je al snel teveel, waardoor er een hormoon wordt aangewakkerd dat aangeeft dat je moet stoppen met eten." Als je dat signaal mist, en blijft dooreten, dan zal je maag uitrekken, en dan mis je de kans om echt van je eten te genieten.

Wat er waarschijnlijk zal gebeuren Als je te vaak te snel eet, vertelt Ghanjhu, "dan kan je maag zich omdraaien, waardoor je moet overgeven." Zuur braaksel kan een brandend gevoel in de keel veroorzaken (wat sommige mensen voor een hartaanval aanzien). Het kan je ook het gevoel geven dat je niet meer goed kan slikken, alsof er luchtbellen in je keel zitten. Ook kan zuur braaksel duizeligheid en gassen en boeren veroorzaken – wat helemaal sexy is als je vriend op een date zoals gebruikelijk zijn eten naar binnen schuift. Hij kan zelfs een beetje gal proeven – een heerlijke tweede kans om de smaak van het eten dat hij al naar binnen heeft gewerkt nog een keer te kunnen meemaken.

Naast het feit dat eten voor je eigen plezier een prima reden is om je voedsel te verslinden, is er nog iets belangrijkers: de voedingsstoffen binnenkrijgen die je nodig hebt. "Hoe beter je kauwt, hoe minder werk er gedaan hoeft te worden in de dunne darm, en hoe beter de opname van voedingsstoffen," zegt Ghanjhu.