We spraken met vrouwen die geen moeder meer hebben over Moederdag

Hoewel sommige mensen vinden dat Moederdag een kapitalistische uitvinding is, hou ik ervan om het te vieren: ieder jaar geef ik mijn moeder een cadeautje en gaan we met het hele gezin samen eten. Hoe ouder ik word, hoe dankbaarder ik mijn ouders ben.

Er zijn mensen die geen moeder meer hebben, en die vandaag niet naar de bloemenstal hoeven of een ontbijtje op bed kunnen maken. Wat betekent Moederdag voor hen – is het een dag die je zo snel mogelijk achter je wil laten, of juist eentje waarop je je moeder extra mist? Ik vroeg het aan vier vrouwen die geen moeder meer hebben.

Sinds mijn moeder er niet meer is, is er een leegte in mijn leven die elke feestdag wordt versterkt. Ik voel me elke Moederdag alleen.

Toen mijn moeder er nog was liet ik haar wel vaker merken hoe belangrijk ze was, maar Moederdag was altijd een moment om daar speciaal bij stil te staan en er dankbaar voor te zijn. Ik heb nu zelf een kind en ik ben zwanger. Ook al geeft mijn kind mij nu zelf cadeautjes en doet mijn man zijn best, de dood van mijn moeder overheerst nog altijd. Met Moederdag trek ik me terug en neem ik wat tijd voor mezelf om mijn moeder te herinneren. Ik haat Moederdag wel, ja. Als ze er nog was zou ik graag wat leuks met haar gaan doen vandaag – naar Antwerpen of Brugge. Gewoon rondlopen, wat eten, met elkaar praten – samen tijd doorbrengen.

Toen mijn moeder overleed, verloor ik de belangrijkste persoon in mijn leven. Toen ik 4 was overleed mijn vader, en daardoor had ik vanaf mijn 18e niemand meer die mij begreep zoals mijn moeder dat deed. Ik was voor mijn moeder de belangrijkste prioriteit, en nu is er niemand meer die mij geeft wat mijn moeder me gaf. Daarom vind ik het belangrijk om stil te staan bij je moeder en hoe belangrijk ze is – niet alleen op Moederdag. Dat deed ik zelf ook altijd. Met Moederdag deden we altijd wel iets: ik gaf haar een cadeautje of maakte ontbijt klaar. Nu probeer ik op deze dag stil te staan bij wat ze allemaal voor me gedaan heeft, en ik probeer de mooie dingen te herinneren, in plaats van negatief te denken. Dat ik geen ouders meer heb is niet makkelijk, maar mijn leven is nog steeds net zo mooi als daarvoor. Ik ben nog jong, waarom zou ik dit de rest van mijn leven laten verpesten?

Mijn moeder had een postnatale depressie en heeft al heel vroeg in mijn leven zelfmoord gepleegd, waardoor we nooit Moederdag hebben gevierd. Op school moesten we altijd cadeautjes knutselen voor Moederdag. Ik deed daar gewoon aan mee en gaf ze vervolgens aan mijn oma, de moeder van mijn moeder.

Toen ik aan het eind van de basisschool een stiefmoeder kreeg, gaf ik de cadeautjes die ik had gemaakt aan haar. Dit voelde als vanzelfsprekend. Maar nu ik eraan terugdenk had ik de cadeautjes toch liever aan mijn oma gegeven. Zij stond veel dichter bij mijn moeder.

Nu is Moederdag een gewone zondag voor mij. Dit jaar moet ik hockeyen. Mijn vader belt wel elk jaar met zijn moeder, maar verder doen we als gezin niks. In februari was het twintig jaar geleden dat ze overleed en heb ik er wel even bij stilgestaan door met mijn vader te bellen. Dat was een uitzondering, we praten niet zo vaak over mijn moeder en haar dood.

Mijn moeder was zes jaar lang ziek, waardoor we zes 'extra' jaren hebben gehad. In haar laatste jaren zijn we meer aandacht gaan besteden aan Moederdag, omdat we wisten dat ze er eigenlijk al niet meer had moeten zijn. Daarvoor vond ik het altijd maar een gedoe – nu mis ik het en zou ik willen dat het nog kon.

Sinds mijn moeders dood neem ik Moederdag serieuzer dan eerst. Helemaal nu ik zelf kinderen heb, weet ik wat deze dag kan betekenen voor een moeder. Dus nee, ik heb er geen zin in. Dit jaar is nog moeilijker omdat het nu tien jaar geleden is en ze zestig zou zijn geworden.

Ik zou dolgraag naar haar toe zijn gegaan met de gele rozen waar ze zo van hield. Ik zou haar willen bedanken dat ze mijn moeder is en ik zou heel graag willen zeggen dat ik van haar hou.

Marian: Onze moeder is vier jaar lang ziek geweest, maar we hebben er drie jaar lang eigenlijk niks van gemerkt omdat het nog goed ging. Toen ze overleed was het heel dubbel. Natuurlijk wilden we onze moeder bij ons houden, maar haar lichaam was op, dus was het tijd. Ik mis haar elke dag. Maar we hebben heel veel mooie momenten om op terug te kijken.

Gerlieke: We hebben Moederdag nooit heel uitgebreid gevierd. We besteedden er wel aandacht aan, maar het was echt niet de enige dag waarop we lieten zien hoeveel onze moeder voor ons betekende. Ik denk dat we dit jaar wel even bij haar stil zullen staan en bloemen naar haar graf gaan brengen.

Marian: Maar het gemis is op feestdagen niet erger dan op andere dagen. Dat is er altijd.

Gerlieke: Gelukkig hebben Marian en ik een hele goede band en hebben we elke dag contact met elkaar. Nu onze vader ook ziek is, zijn we nog meer op elkaar aangewezen. We kunnen elkaar echt steunen.