De mysterieuze wietziekte waardoor je onophoudelijk moet kotsen

Wiet is niet voor iedereen weggelegd – al is in de meeste gevallen het ergste dat kan gebeuren na een paar hijsjes dat je je even licht voelt in je hoofd, een beetje op je gympen kotst, of je naar je vader belt vanaf het schoolplein om te zeggen dat je iets heel ergs hebt gedaan.

Maar voor een klein groepje gebruikers zitten er ernstigere consequenties aan blowen. Cannabinoïd-hyperemesissyndroom – of "CHS" – is een aandoening die geassocieerd wordt met langdurig en veelvuldig cannabisgebruik. De drie voornaamste symptomen zijn misselijkheid, buikpijn en cyclisch kotsen – wat betekent dat je ongeveer zes tot twaalf keer per uur moet overgeven. Niet echt de effecten waar je op hoopte toen je tien euro uitgaf aan een zakje blaadjes en zaadjes.

Het woord "cannabinoïd" doet misschien al een belletje bij je rinkelen. Cannabinoïden zijn een groep chemische verbindingen, waarvan een deel van nature voorkomt in het menselijke lichaam, en de rest in cannabis en andere planten te vinden is. Ze zijn ook verantwoordelijk voor de wonderverhalen die je hebt gehoord over medicinale wiet: het zijn de cannabinoïden die allerlei ziektes helpen behandelen, van glaucoom tot epilepsie. Helaas werken cannabinoïden niet zo goed voor mensen die CHS hebben. En omdat er nog weinig bekend is over de oorzaak hiervan, duurt het vaak lang voordat er een juiste diagnose wordt gesteld. Volgens de verhalen van patiënten die online te vinden zijn, leidt dit vaak tot meerdere ziekenhuisbezoekjes en eindeloze CT-scans en andere testen, die een beeld schetsen van een volledig gezond persoon die geheel toevallig meerdere keren per dag overgeeft.

Wat het nog verwarrender maakt, is dat cannabis steeds vaker wordt voorgeschreven als een middel tegen misselijkheid. Hoe een middel dat bekend staat om z'n antiemetische kwaliteiten (wat betekent dat het helpt tegen misselijkheid) ervoor kan zorgen dat mensen meerdere malen per dag of zelfs per uur moeten kotsen, is moeilijk te verklaren. Het eerste onderzoek naar CHS werd gedaan in 2004, toen artsen negentien Australiërs vonden die last hadden van cyclisch overgeven en een voorliefde hadden voor zoveel mogelijk en zo vaak mogelijk blowen. Van de negentien deden uiteindelijk negen patiënten mee aan het onderzoek. In zeven van deze gevallen "stopte het cyclische overgeven toen ze stopten met het gebruik van cannabis". In andere woorden, toen ze stopten met extreem high worden, hoefden ze ook niet meer constant te kotsen. Opgelost, zou je denken.

Toch was er één ding dat de onderzoekers niet zo makkelijk konden verklaren: de patiënten hadden de gewoonte ontwikkeld om extreem hete douches te nemen, omdat deze hun symptomen verlichtten. Er zijn ongeveer dertig onderzoeken gedaan naar CHS tussen 2004 en 2012, maar er is nog geen duidelijkheid over de precieze oorzaak van CHS (of een ophoping van cannabinoïden de oorzaak is, of dat het iets te maken heeft met de cannabinoïdenreceptoren in het brein) of waarom de aandoening juist nu zo in opkomst is, ondanks het feit dat mensen ook voor 2004 al blowden. Dr. Douglas A. Simonetto voerde in 2012 het grootste onderzoek naar CHS uit, met 98 patiënten die allemaal aan de criteria voldeden. Maar zijn onderzoek bevestigde alleen dat CHS bestaat; dat als je te veel blowt, je te maken kunt krijgen met misselijkheid en cyclisch overgeven (van de 98 hadden 84 ook last van buikpijn), en dat de symptomen verdwijnen als je stopt met blowen (in de meest gevallen tenminste). Hij zag ook dat de helft van de participanten de symptomen probeerden te verlichten door extreem hete douches of baden te nemen.

Een van de video's die dr. Larry Mellicks maakte van een CHS-patiënt

Toen ik me begon te verdiepen in CHS vond ik een youtubeaccount van dr. Larry Mellick, een professor in pediatrie aan de Georgia Regents Universiteit in de Verenigde Staten. Hij heeft door de jaren heen meerdere CHS-patiënten gedocumenteerd, waaronder de man die in het bovenstaande filmpje praat over zijn compulsieve gewoonte om hete baden te nemen. "Het is niet dat ik een douche nodig had – het is iets wat ik gewoon deed zonder het door te hebben," vertelt hij in de camera. Z'n zus doet ook haar zegje en vertelt dat hij normaal gesproken nooit vier of vijf keer per dag onder "stomend heet water" zou staan. Water waar zij "niet onder kon staan, het was zó heet". Waarom ze probeerde te douchen met haar broer wordt verder niet uitgelegd. Het douchen en baden in loeiheet water is iets dat ik tegenkom in bijna elk rapport over CHS. In één geval liep een patiënt brandwonden op door zijn verwoede pogingen om zijn symptomen te verzachten.

Het is onduidelijk waarom het hete water CHS-patiënten helpt, maar het vreemde verschijnsel helpt artsen wel om de diagnose te stellen, en patiënten om die (en het feit dat ze dus niet meer mogen blowen) te accepteren. "Als we tegen een patiënt zeggen dat extreem hete douches nemen een duidelijke indicatie van CHS is, is dat vaak de eerste keer dat de patiënt accepteert dat hij inderdaad de ziekte heeft," vertelde dr. Mellick.

Ik sprak met Ben, een student uit Bristol, die zegt dat hij bij zichzelf de diagnose CHS heeft gesteld. Na twee of drie jaar "minstens zeven gram per week" gerookt te hebben, begon hij in februari vorig jaar symptomen van CHS te ervaren. "Wakker worden, kotsmisselijk zijn, een douche nemen, kokhalzen en soms kotsen en vaak last hebben van buikpijn". Na een aantal foute diagnoses realiseerde Ben zich dat hij wellicht lijdt aan CHS, dus spoelde hij z'n wiet door de wc en sloeg hij – nogal dramatisch – z'n waterpijp aan gruzelementen. Na een week niet geblowd te hebben, begon hij zich stukken beter te voelen.

"Ik was bedlegerig. Ik had geen energie en mijn buikpijn werd steeds erger," vertelde hij me. "Maar nu ben ik weer in staat om van punt a naar punt b te komen en kan ik weer verdergaan met het dagelijks leven."

Hoewel de oorzaak van CHS nog onduidelijk is, zijn er wel experts die denken dat het steeds meer voorkomt doordat wiet steeds sterker wordt. Ik legde die theorie voor aan Greg de Hoedt, de voorzitter van de UK Cannabis Social Club. "Sterkere cannabis is steeds makkelijker verkrijgbaar en neemt een groot deel van de markt in," zei Greg. "Maar mensen realiseren zich niet dat ze ook minder sterke wiet kunnen krijgen. Betere voorlichting over verschillende wietsoorten is de beste manier om de kans op ernstige bijwerkingen te verkleinen."

Dat geldt misschien voor sommige mensen, maar onderzoek toont aan dat als je last hebt van CHS, minder sterke wiet gaan roken niet voldoende is, en je helemaal moet stoppen met blowen. Maar het is niet altijd even makkelijk om patiënten daarvan te overtuigen. "Ik dacht altijd: wiet is goed; het is een medicijn," zei Ben. "Ik dacht dat het me op de lange termijn juist zou helpen, maar dat was niet helemaal het geval."

Dr. Mellick zei ook: "Er is vaak wel een zekere mate van ontkenning, en dan moet je de patiënt ervan overtuigen dat ze een schoolvoorbeeld van CHS zijn."

Voor de meeste mensen is er niks mis met een jointje op z'n tijd. Maar als je elke keer dat je blowt urenlang kotsend boven de wc hangt, of wiet ervoor zorgt dat je zulke hete douches neemt dat je er blaren van krijgt, dan is het wellicht tijd om te stoppen.