Mijn plattelandsdroom spatte uiteen in het Limburgse Aardbeienland

Vice bezoekt deze zomer de leukste uitjes in eigen land (want wat moet je anders). Deze week: het Aardbeienland te Horst.

Eén van de grootste trends van deze zomer is cottage-core. Wegzwijmelen bij internetplaatjes van het boerenland hielp veel mensen ontsnappen aan het wegkwijnen in een flatje terwijl de wereld zich in totale chaos stortte.

Maar is het leven echt zo eenvoudig en overzichtelijk op het platteland, of berust deze troostende esthetiek op een droombeeld? Om dat uit te zoeken, ging ik naar het Aardbeienland in het Limburgse plaatsje Horst. Want als er één plek in Nederland is waar dat romantische landleven daadwerkelijk zou moeten bestaan, dan is het daar.

Het Aardbeienland is een themapark in de meest strikte zin van het woord. In Horst bouwde aardbeienboer Hay Soberjé zijn verzameling aardbeienservies uit tot een complete ministaat ter ere van zijn favoriete vrucht. Overal in het park staan enorme betonnen aardbeien, landelijke kasteeltjes waarvan de muren versierd zijn met schilderingen van aardbeien en tuinkabouters met aardbeien in hun handjes.

Hay is sinds vorig jaar met pensioen. Zijn succesvolle park (40.000 bezoekers per jaar) heeft hij verkocht aan Stichting Berry Promotions, een samenwerking van fruitboeren en toerisme-experts uit de regio, die grootse plannen hebben met het Aardbeienland. Ze willen het onder andere renoveren, waar op dit moment al hard aan gewerkt wordt door werknemers met afstand tot de arbeidsmarkt. “Ik kan me voorstellen dat je denkt: wat ziet het eruit! Het was een beetje verloederd, toen de oude eigenaar eruit ging,” zegt Jikke (22), de woordvoerder en projectmanager van de stichting verontschuldigend terwijl ze me een rondleiding geeft. Bezoekers die een recensie achterlieten op Google waren minder diplomatiek. “Verpauperd!! Geen aanrader,” schrijven Joost en Susan Wildeboer. Volgens Tini Geerards is het park “heel erg stoffig en niet meer van deze tijd.”

Ik vind de toestand waarin het park verkeert wel wat authentieks hebben, en laat me meeslepen door Hays aardbeienfantasieën. Oké, de verf is hier en daar wat afgebladderd, overal woekert klimop en het bruggetje naar het hol van het Aardbeienmonster is ingestort, maar het concept staat nog altijd als een huis. Hier is een aardbei gewoon een aardbei. In Amsterdam, waar ik woon, is er elke week weer een ander superfruit in de mode, de één heeft nog meer anti-oxidanten dan de ander. Je dient ze koud te persen met trendgranen, trendvlokken en trendgember, voor een optimaal effect op je mentale en fysieke gezondheid. De resulterende smoothie slurp je op via een rietje van steeds weer nieuwe plasticvervangende trendmaterialen. “Voor mensen uit een drukke stad is het hier echt terugschakelen,” bevestigt Jikke.

Toch lijkt het Aardbeienland niet immuun voor hysterische nieuwlichterij. Zo zullen de enorme lappen tekst aan informatie over aardbeien, die nu nog analoog op grote borden gedrukt zijn, worden vervangen door QR-codes. Het mission statement van Berry Briljant is erg ambitieus, en vooral ook raadselachtig. “Zachtfruit als stimulator en aanjager van onderscheidende en inspirerende verbindingen in de regio!” Zachtfruit als stimulator? “We doen een stukje promotie van de sector,” legt Jikke uit. “Want iedereen kent aardbeien, maar je hebt ook nog wat ondergeschoven kindjes, zoals frambozen. Aardbeien zijn big business, de blauwe bes is ook erg opkomend, maar de framboos wordt veel minder door de consument gekocht. En dan zijn er ook nog bramen natuurlijk. Die andere vruchten willen we er graag bij pakken, want ze zijn hartstikke gezond. Er is een top tien van het gezondste fruit, en de aardbei staat zéker niet bovenaan!”

Het “aanjagen van onderscheidende en inspirerende verbindingen in de regio” heeft betrekking op de plannen om dit deel van Limburg te vermarkten als het gezondste stukje van Nederland. “Als je daar fruit aan koppelt, heb je natuurlijk al een slimme verbinding.” Het is de bedoeling dat telers uit de buurt gaan samenkomen op netwerkdagen, waar ze ook kassenbouwers kunnen ontmoeten. Er komen stageplekken voor studenten. Kinderen kunnen zich gaan verdiepen in de framboos. Het Aardbeienland moet uitgroeien tot een waar kenniscentrum op het gebied van zachtfruit en gezondheid. “Er zijn hier heel veel mogelijkheden,” zegt Jikke. “En dat maakt het ook weer lastig. Iedereen wil wel iets. Eén bedrijf wilde een pump track met fietsjes.” Er waren ook ideeën voor een klimbos, een survivalbaan, en een kunstpark. “Maar past dat bij Aardbeienland? Volgens mij niet. Wij willen bij het oorspronkelijke idee blijven: Berry Briljant. Zachtfruit. Vooral de aardbei.”

Hoezeer de nieuwe eigenaren ook proberen vast te houden aan het originele concept, voor mij heeft het aardbeienparadijs haar onschuld verloren. Mijn plattelandsdroom is uiteengespat, de ontsnapping naar een simpeler wereld mislukt. Het meest conceptuele themapark van Nederland wordt een stimulator en aanjager van verbindingen in de regio. Zelfs oprichter Hay, van wie ik had gehoopt dat hij een gezellig monomane zonderling zou zijn, blijkt weinig gevoelens te koesteren voor zijn creatie. “Ik heb het losgelaten. Het is heel simpel: ik heb Aardbeienland verkocht en het is niet aan mij om me er nog mee te bemoeien.” zegt hij aan de telefoon. “Ik zal er nog wel heen gaan in de toekomst, om op het terrasje te zitten, en aardbeien te kopen. Of frambozen, blauwe bessen, dat maakt niet uit. Als ze daar tomaten zouden gaan verkopen, koop ik ze ook. Ik wens die mensen veel succes!”