Dit is eFukt, de raarste pornosite op het internet

In de annalen van het internet zijn weinig jaren zo opmerkelijk als 2006. De eerste tweet werd getweet, Google kocht Youtube, Facebook onthulde de nieuwsfeed en op 1 april, ergens ver weg van de agile werkomgevingen van Silicon Valley, werd de website eFukt gelanceerd.

Die lanceringsdatum was ergens wel toepasselijk, omdat eFukt later berucht werd door dingen die kijkers niet echt verwachtten te zien. Een paar recente uploads illustreren dat goed: een vrouw met een opmerkelijke controle over haar kokhalsreflex pijpt een lange, rubberen worst van 60 centimeter, een man likt het topje van zijn eigen lul om indruk te maken op een vrouw die er schijnbaar allesbehalve van onder de indruk is, een camgirl is in staat om “haar kont te gebruiken om alles zonder geboorteakte naar binnen te zuigen” – wat ze dan ook doet.

De site werd opgericht door ‘Deven’, die pornobloopers en gore video’s met poep en plas begon te uploaden. Dat werd opgepikt door hetzelfde soort mensen dat Rotten.com bezocht en schoolshooter-games op Newgrounds speelde. Op 4 december 2008 werd de site ineens beroemd dankzij de video: 1 Guy 1 Cup, waarin een naakte man zich langzaam laat zakken op een glazen pot, die breekt als die in hem zit, waarna er bloed over de vloer spuit terwijl hij de glasscherven uit zijn anus vist.

Het was een jaar nadat 2 Girls 1 Cup uitkwam, de video die “het internet brak” – negen maanden voordat de eerste aflevering van de realityshow van Kim Kardashian überhaupt verscheen. Het genre ‘reactievideo’ op Youtube ontstond mede door deze video. Iedereen van Wyclef Jean tot een groep Amerikaanse mariniers keek geschokt naar de twee vrouwen die met hun monden iets wat leek op stront uitwisselden, waarna ze over elkaar heen kotsten. (Wyclef Jean was eigenlijk niet zo geschokt; hij keek onbewogen naar de video terwijl hij een maïskolfje at.)

Een jaar later was het internet klaar voor een vervolg. “Ik zat op de universiteit, een vriend van me liet me die video zien en ik weet nog dat ik dacht: ik heb zoiets al eerder gezien,” zegt Charlotte, een voormalige eFukt-fan. “Tenminste, totdat het glas binnenin hem breekt. Maar door die video ging ik wel eFukt bingen.”

De tijden zijn sinds 2008 overduidelijk veranderd. Websites die destijds populair waren zijn ofwel verdwenen of volledig voorbijgestreefd door andere sites. Rotten.com werd voor het laatst in 2012 geüpdatet en eBaum’s World ziet er nu uit alsof een amateur-webontwerper Buzzfeed probeerde na te maken maar halverwege opgaf. eFukt bestaat echter nog steeds, en doet nog precies wat het sinds het begin heeft gedaan.

Tegenwoordig wordt eFukt geleid door een andere man, ‘Duran’. Hij nam het stokje van Deven over in 2014, nadat ze met elkaar kennis hadden gemaakt op een forum over het maken van ongebruikelijke films. “Deven en ik waren allebei met afzonderlijke projecten bezig, maar spraken veel over technieken en theorieën,” vertelt hij per e-mail. “Op een dag zei Deven dat ik de redactie van eFukt maar moest overnemen.”

Duran omschrijft zichzelf als een “bedrieglijke, antisociale kunstenaar die door het internet is opgevoed en prima met Adobe-producten overweg kan.” Hij zegt dat het oorspronkelijke idee voor eFukt “een Worldstar voor witte mensen” was, met gevechten, real-life trolling en mensen die domme shit doen. “Maar nadat eFukt merkte dat er zo’n enorme vraag naar gestoorde pornofilmpjes was, evolueerde het naar porno en seksuele humor.”

Veel mensen maakten op eFukt voor het eerst kennis met een wereld waarin mensen op elkaar poepen tijdens de seks. Het kostte niets om de video’s te bekijken, en gratis pornosites waren nog niet echt een ding: Xtube werd een paar weken voor eFukt gelanceerd en Pornhub pas een jaar later.

“Van het internet wordt gezegd dat het een belangrijke rol heeft gespeeld bij de democratisering van pornografie,” zegt Clarissa Smith, hoogleraar Sexual Cultures aan de University of Sunderland. De democratisering van porno hield niet alleen in wie ernaar kon kijken, maar ook wie het kon maken en verspreiden. In het midden van de jaren nul ontstond op fora een nieuwe vorm van online zwarte humor, wat leidde tot een golf pornografische content op sites als 4chan, Reddit en Newgrounds – zogeheten “gonzo-pornografie”.

De jaren negentig werden gedomineerd door porno met een hoge productiewaarde, waarvoor je moest betalen. Maar het nieuwe subgenre dat ontstond, was totaal anders: het was meestal niet geënsceneerd, voelde rauw aan en leek eerder op een soort uithoudingstest dan een pornofilmpje. De agressie en extreme seksuele handelingen namen steeds meer toe.

Volgens Smith hebben de toezichthouders van pornofilms sindsdien niet meer geweld gezien in de films die ze moeten beoordelen voordat ze op de markt komen. Maar dat komt omdat ze die films niet onder ogen krijgen – ze worden namelijk geüpload op het internet. En omdat we de toezichthouders omzeilen, zijn seksfilms zó anders geworden dat we nu hele websites nodig hebben om erop te wijzen dat pornoseks geen echte seks is.

“Er is steeds meer BDSM te zien in pornografie, en activiteiten als dubbele penetratie en gangbangs zijn niet meer weg te denken van pornosites – maar vroeger was dat ongehoord,” zegt Smith.

Zelfs op eFukt, een site met als enige doel om fucked up pornofilmpjes online te zetten, krijgt Duran “bijna net zo vaak kritiek op video’s die té fucked up zijn als kritiek op video’s die niet fucked up genoeg zijn.”

Hij lijkt zich echter niet veel zorgen te maken over de kritiek. Met de site hoopt hij “de biologische en neurologische programmering van de kijkers uit te buiten” – oftewel, hij wil hen choqueren met iets goors. Duran zegt dat hij het aan zijn publiek overlaat om zelf te bepalen waar de grens is en of die wordt overschreden. “Soms wil ik mensen aan het lachen maken, soms wil ik een verhaal vertellen en soms wil ik anomie opwekken of mensen choqueren.”

Maar het probleem is dat er op de site genoeg video’s staan die een paar vrij voor de hand liggende grenzen lijken te overschrijden: de vrouwen erin zien er ongemakkelijk uit, of de video’s lijken privé met een telefoon opgenomen te zijn en niet bedoeld voor het wereldwijde internetpubliek.

“eFukt vindt nergens iets van, omdat het een website is en geen persoon,” zegt Duran als ik hem daarnaar vraag. “Maar mijn persoonlijke mening is: verkrachting is verwerpelijk en wederzijdse toestemming is altijd noodzakelijk. Als een meisje ervoor tekent om voor geld te worden bespuugd en geslagen, en dan begint te huilen, heeft ze er nog steeds toestemming voor gegeven.”

Maar zelfs als iemand ermee instemt om te worden gefilmd, geeft diegene niet per toestemming dat die beelden worden gedeeld, zoals de GirlsDoPorn-zaak laatst liet zien. Michael Pratt en Matthew Wolfde, medeoprichters van GirlsDoPorn, wierven aspirant-modellen via Craigslist. Ze boden hen tussen 2000 en 6000 dollar aan om een halfuur seks te hebben voor de camera, en spraken af dat de beelden alleen zouden worden bekeken door individuele kopers of buiten de VS. Maar nadat er soms wel zeven uur lang gefilmd was en de uiteindelijke betaling minder dan de helft was van wat er was beloofd, werden de video’s geüpload op een website waarvoor je een abonnement moet afsluiten.

Pratt, Wolfe en andere zwendelaars werden vanwege de video’s aangeklaagd voor sekshandel. Wolfde zit op dit moment in hechtenis, maar Pratt – van wie wordt aangenomen dat hij naar Nieuw-Zeeland is gevlucht – wordt nog steeds gezocht.

Het kan moeilijk zijn om ruige seks met wederzijdse toestemming – of scènes waarin het model overtuigend ongemakkelijk acteert – van echte aanranding te onderscheiden. Clarissa Smith zegt hierover het volgende: “Acteren draait erom dat je de kijkers ervan overtuigd dat het authentiek is wat diegene ziet, dus het kan vrij moeilijk zijn om te bepalen of een scène op eFukt met wederzijdse toestemming is geschoten. Een model kan worden gevraagd om iets er uit te laten zien alsof het niet met wederzijdse toestemming gebeurt, en afhankelijk van hun acteervaardigheden kan het dus in zo’n mate goed lukken dat het volledig echt aanvoelt.”

Journalist en auteur Nichi Hoggson merkt op: “Je hoeft in wraakporno – en in elk seksueel expliciet materiaal dat zonder iemands toestemming is gemaakt of wordt verspreid – niet per se worstelingen, ongemak of gebrek aan wederzijdse toestemming te zien. Het gaat er echt om of iemand toestemming heeft gegeven dat het gedeeld wordt.”

Duran is hierover erg direct: “Ik wil daar niets mee te maken hebben. Niets op eFukt is wraakporno.”

Zijn bewering lijkt te kloppen: eFukt bestaat nu al 14 jaar, en de enige verzoeken om iets van de site te verwijderen lijken te maken te hebben met auteursrechten. De site is nooit aangeklaagd of voor de rechter gedaagd voor iets dat betrekking heeft met wraakporno.

Uiteindelijk komt het neer op iets waar elke pornosite mee te maken heeft: het feit dat er op eFukt video’s staan waar een kijker zich ongemakkelijk bij zou kunnen voelen. En in dit specifieke geval is dat precies waarom de site bestaat. “Ik denk dat eFukt erom draait dat je verrast wordt, misschien wel een rare ruimte ingeleid wordt waarin je niet volledig de controle hebt over je zult zien,” zegt Smith.

Dat was altijd de aantrekkingskracht van de site, hoe verknipt dat ook moge zijn. De morele ambiguïteit van eFukt is precies wat kijkers lokt en ervoor zorgt dat ze de video’s met hun vrienden delen. “Moraliteit bestaat niet – net als humor is het 100 procent subjectief en bevooroordeeld,” zegt Duran daarover. “Ik speel met de ideeën van goed en kwaad, maar ik geloof niet in dualiteit.”

“Je kunt niet bewijzen dat iets [objectief] duister, slecht, goed, grappig, prachtig, vermakelijk, etc. is,” zegt hij. “Dat soort gevoelens zijn slechts meningen van individuen en worden gevormd door hun eigen menselijke ervaring.”

Duran – en de anderen met wie ik voor dit stuk sprak – zijn het over een ding eens: eFukt is geen porno, maar een karikatuur van wat porno is geworden. Het zijn de absurdste hoogtepunten van een inherent absurd medium. Ik vraag Duran ten slotte nog hoelang hij deze absurditeit nog wil volhouden.

“De enige manier om me te stoppen is een kogel in m’n kop.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK