Deze Vine van een gast die uit zijn broek scheurt zou de officiële video van ‘Work’ moeten zijn

Ik weet niet of je het gezien hebt, maar de dubbelvideo van Work is gisteren uitgekomen. Het is fantastisch: Rihanna, een engel die we niet verdienen, zwiert in het rond in een zweterige kelder terwijl een in trainingspak gestoken Drake dat fronsen-en-met-z'n-hand-door-de-lucht-wapperen-alsof-hij-net-verbrande-magnetronpopcorn-heeft geroken-dansje doet dat hij altijd doet. En dan nog eentje, waarin Drake gewoon op de bank zit en kijkt naar het kunstwerk dat zich voor zijn neus voltrekt, en Rihanna een beetje achteruit loopt en zingt. Fantastisch, fantastisch werk. Ik kan me geen twee mensen op aarde bedenken die ik liever seks met elkaar wil zien hebben dan deze twee. De twee regisseurs, Director X en Tim Erem, hebben prima werk afgeleverd. Chapeau.

En toch doet het me een plezier om aan te kondigen dat de dubbelvideo die gisteren werd gedropt er totaal niet meer toe doet, nu deze Vine van een man die op de noten van Work uit z'n pak scheurt en zijn pik en ballen per ongeluk in het rond laat wapperen op internet is verschenen. Dit zou de officiële video voor de comebacksingle van Rihanna moeten zijn:

[Update: Het originele filmpje is helaas niet meer zichtbaar, maar gelukkig is er nog een versie waar Father Stretch My Hands pt 1 van Kanye onder is gezet.]

Kijk er maar eens goed naar. Kijk er maar eens een keer of zeventig, of misschien tachtig naar. Neem het goed in je op. Dompel je onder in de diepste krochten en emotionele schakeringen van deze Vine. Er zijn een paar rauwe emoties te zien in dit kortstondige filmpje. Het is een drama in drie bedrijven van zes seconden. Er is nederigheid en verlossing. Er is hoop en er is pijn. Deze Vine van een man die uit zijn pak scheurt heeft het allemaal.

We hebben allemaal weleens iets gênants meegemaakt in ons leven, toch? Ik ga wel eerst: mijn meest beschamende moment gebeurde toen ik nog op school zat, tijdens de middagpauze. Voordat ik dit verhaal verder vertel, moet je weten dat ik een behoorlijk dikke jongeman was, en eruit zag als een van die veertigjarige bijstandsmoeders die je ziet bij Extreme Couponing. In de pauze zaten de stoere jongens uit de hoogste klas altijd op een muurtje langs de weg te roken. Dus stel je dit voor: een hele muur vol met coole kids met een sigaret in hun mond, en ik, die richting het zebrapad waggelde en eruit zag alsof ik een lastige puberzoon heb die Jayson heet, en een speciaal kamertje in mijn huis voor al het toiletpapier dat ik voor een prikkie op de kop heb getikt.

Ik was ongeveer halverwege de zebra toen ik een vrachtwagen aan zag komen denderen op behoorlijk hoge snelheid. Iets in mijn hersenen knapte op dat moment: mijn linkerbeen ging naar voren, om de stoep aan de overkant te bereiken voordat de vrachtwagen me verpletterde, en mijn andere been ging de andere kant op, terug naar de veilige haven van de rookmuur vol zesdeklassers. Paniek in mijn ogen. Zweetparels op mijn voorhoofd. Een moment van onversneden krankzinnigheid. Er ging iets mis en mijn brein liep vast. Ik belandde in een spagaat op straat.

Stel je de vrachtwagenchauffeur voor, die natuurlijk ruim op tijd stopte, en bedenk wat hij zag: hij zag een papperig, angstig kijkend jongetje in een spagaat op de weg zitten, zonder aanwijsbare reden. De man moest zo hard lachen dat hij niet kon rijden. Er ontstond een file achter de vrachtwagen die tot het einde van de straat liep. Iedereen die enig sociaal aanzien had op mijn school zag hoe ik mezelf weer overeind probeerde te krijgen door me op te drukken, waarbij ik me zo inspande dat mijn broek naar beneden gleed en iedereen mijn bilnaad zag. Dus ja: we hebben allemaal wel eens een beschamend moment gehad. Maar hebben we ons allemaal weleens zo erg geschaamd als deze man die uit zijn pak scheurde? Ik weet het niet:

Dat is het ding: Work is een banger. Het is erg lastig, al helemaal na een paar drankjes, om je er niet door in vervoering te laten brengen. Ineens heb je het gevoel dat ook jij kan twerken. Misschien is dit wel het moment voor die drop-it-like-it's-hot-move, denk je. Work geeft je het soort zelfvertrouwen dat je alleen van de allergrootste hits krijgt: je voelt je onoverwinnelijk. Het geeft je het idee dat je een zeer blessuregevoelig dansje uit de kast moet trekken, ook al ben je je ondergoed vergeten. Vervolgens scheur je zo hard uit je broek dat het klinkt alsof iemand een zak ribbelchips opentrekt op de dansvloer.

Want het eerste dat ik me afvroeg toen ik deze Vine zag, was: hoeveel kracht schuilt er in godsnaam in het kruis van deze man, als hij in éen beweging door zowel zijn pantalon als zijn onderbroek scheurt? Ik keek nog een keer, en nog een keer en nog een keer, totdat ik besefte dat, tenzij zijn onderbroek in het niets oploste op het exacte moment dat hij door zijn knieën ging, de beste man helemaal geen ondergoed droeg op dit noodlottige moment.

Zijn gezichtsuitdrukking verraadt dat hij geen flauw benul had wat hem te wachten stond. Hij had geen idee dat deze prachtige seconde hem voor de rest van zijn leven zal achtervolgen, dat dit voor altijd het meest beschamende moment van zijn leven zal blijven. In deze zes seconden zien we zijn oude leven eindigen, en een nieuw leven ontstaan. Op het moment dat zijn pik en ballen eruit flappen, is hij herboren.

Voor:

Na:

Dan heb je ook nog de reactie. Schaamte is een nogal vreemd gevoel - het zorgt ervoor dat je helemaal rood aanloopt, je voelt het door je lijf gieren, en om de een of andere reden is het de hardnekkigste emotie uit het hele spectrum. Wanhoop en verdriet zijn negatieve emoties waar je je nog wel overheen kunt zetten, en blijdschap houdt een mens het liefst zo lang mogelijk vast. Maar schaamte laat diepe, gruwelijke wonden achter. Het is een emotie die in je geheugen gebeiteld wordt, en vaak kan je het je tien of twintig jaar naar dato ook nog in geuren en kleuren herinneren. Geen enkel ander gevoel blijft zo sterk hangen als die godvergeten schaamte. Het is de bolognesesaus onder de emoties. Het smaakt nog beter als je hem voor de tweede keer opwarmt.

Een dikke duim omhoog voor de man met zijn lul en zijn ballen uit zijn broek, en vooral voor zijn reactie zo twee tot drie seconden na het moment suprême. Dit is het moment dat de shock is ingedaald. De grote verbijstering en een gelaatsuitdrukking die niets anders schreeuwt dan: "Mijn lul en mijn ballen hangen uit mijn broek." Op het moment dat hij deze vreemde hurkhouding laat voor wat hij is, denkt hij niet: hoe ga ik in godsnaam thuiskomen zonder dat iedereen mijn lul en ballen ziet? In plaats daarvan gaat hij vrij vlot en instinctief over tot een ballenbedekkende pose, het schaamrood zichtbaar op de kaken. Het is een puur moment. Het zit ergens tussen een pasgeboren baby die voor het eerst naar lucht hapt, en een zojuist aangeschoten varken in.

Tot slot kijkt hij nog even naar beneden om de schade te inventariseren: jawel, het is echt gebeurd. Hij heeft zo hard tegen de binnenkant van zijn broek aangeschuurd dat zijn lul en ballen vrolijk buiten hangen als de fris gewassen lakens van je overbuurvrouw. En dat staat op film. Deze nacht is zojuist veranderd in een nacht van het allerzuurste kaliber. Zo eentje die je normaal alleen in een film ziet.

We moeten leren van de fouten van anderen. De tegenslagen waar ze mee kampen zetten ze vaak om in gouden triomfbogen. Als er een man is die onverhoopt zijn hele zaakje tentoonspreidt op de opzwepende klanken van Work, dan valt daar ongetwijfeld lering uit te trekken. We kunnen dit scenario gebruiken als een casus voor persoonlijke groei.

Les een: laat je achterwerk alleen zo dicht bij de vloer komen als je broek is voorzien van een ijzersterke kruisnaad.

Les twee: er is echt helemaal niets mis met ondergoed.

Les drie: zichtbare schaamte is een prachtig instinct dat ons als mensheid redt van de ondergang. Op momenten als deze, dat je lul uit je broek hangt en binnen een paar tellen op Vine komt, en door de hele wereld gezien wordt, wordt onversneden persoonlijkheid gevormd. Op de momenten daarna worden er diverse vormende processen in gang gezet: processen die ons harder en sterker maken, processen die ons klaarstomen voor alle ellende die het leven nog voor ons in petto heeft.

We hebben allemaal weleens met onze rug tegen de muur gestaan. We zijn allemaal een keer te diep naar beneden gezakt en we hebben allemaal in onze blote lul op die dansvloer gestaan. We zijn er allemaal overheen gekomen. Jij kunt nu verder in het leven als een sterker mens, Work-broek-scheur-lul-ballenman. We kunnen nu allemaal verder. Sterker.