FYI.

This story is over 5 years old.

Ik was suïcidaal en drugsverslaafd tot ik yoga ontdekte

Als je me vijf jaar geleden had verteld dat ik helemaal zou vallen voor yoga en zelfs yogadocent zou worden, had ik een dikke middelvinger opgestoken.
MM
zoals verteld aan Michelle Malia
Foto via Shell Jiang

Ik had een lijntje genomen, mijn sigaret gerookt, een shot Jameson erachteraan gegooid en 'fuck you' gemompeld. Maar hier zit ik.

Soms voelt het leven oneerlijk, maar je moet het doen met wat je toegeworpen krijgt. Mijn ouders deden hun best. Mijn moeder zat vaak in de gevangenis, dus woonde ik bij mijn meestal afwezige vader met mijn broer en zus.

Als kind al, ik zat nog op de basisschool, leerde ik voor mezelf zorgen. Mijn vader was vaak vanaf zes uur 's ochtends tot zes of zeven uur 's avonds weg. Als mijn moeder niet in de gevangenis zat, woonden we bij haar. Dat was niet per se legaal, maar ze haalde ons dan op en vertelde ons dat we weer even bij haar gingen wonen. Dat klinkt nu heel intens, maar dat was gewoon heel lang ons leven.

Advertentie

Opgroeien was heftig, en niet alleen omdat ik jong was en niet goed in mijn vel zat. Ik was altijd erg dun en ik wist altijd al dat ik homo ben. Dat maakte me een makkelijk doelwit. Ik werd seksueel misbruikt door sommige familieleden en een oppas. Op de middelbare school probeerde ik een tijdje goed te leren, maar ik wilde ook mensen ontmoeten en zoveel mogelijk vrienden krijgen. Ik begon al jong te drinken en wiet te roken. Ik ben pas later in mijn leven harddrugs gaan gebruiken, maar dit was daar de basis voor.

Toen ik 16 was, vertelde ik mijn vader dat ik homo ben. Mijn moeder zat in die tijd in de gevangenis en mijn vader reageerde niet zo goed op het nieuws, dus trok ik een paar weken in bij mijn zus. Ik regelde een vals identiteitsbewijs en onderhield mezelf met twee baantjes. Ik kreeg een paar vrienden die in een kroeg werkten en we gingen nachtenlang naar clubs waar ze niet zo nauw keken op leeftijd. Mijn carrière als een drankorgel en feestbeest zat vanaf dat moment in de lift.

Op mijn 21ste was ik de manager van een kroeg in San Diego. Ik voelde me een buitenbeentje toen ik opgroeide, maar hier voelde ik me belangrijk, alsof ik werd gezien door de wereld. Ik begon een beetje met drugs te rommelen. Op mijn 25ste kon ik niet meer bijhouden hoeveel cocaïne ik gebruikte. Ik dronk elke dag, het voelde als mijn tweede natuur. Iedereen dronk in de kroeg, dus waarom ik niet? Ik wist niet beter, dus ik ging er in mee.

Advertentie

Ik verloor mijn partner aan aids. Dat was de eerste keer dat ik echt iemand verloor. Ik ging helemaal kapot. Ik was gebroken. Hij was mijn beste vriend en mijn geliefde. Toen hij stierf, ging ik meteen naar de kroeg, belde mijn dealer en zei dat ik op zijn minst een eight ball, 3,5 gram coke nodig had. Ik dronk uren aan een stuk en gebruikte alle drugs die ik maar kon vinden.

Mijn verslaving nam het over en ik had drie dagen lang een dronken drugstrip. Ik kan me er niks van herinneren, maar toen ik thuiskwam, ben ik in de keuken alles kort en klein gaan slaan. Mijn huisgenoot heeft me door elkaar geschud en toen kwam ik langzaam bij zinnen. Ze heeft me naar bed gebracht en de volgende dag hadden we een lang gesprek. Ze zei dat ze het niet meer aankon en zo niet met me kon samenwonen. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Ik heb niks meer. Wat doe ik nog hier? Waarom wil ik eigenlijk nog leven? Het heeft toch geen zin meer’.

Ik wilde dood. Ik heb een aantal keer overwogen zelfmoord te plegen en ik heb ook een keer een poging gedaan. Ik trok een plastic tas over mijn hoofd en plakte hem dicht met ducttape. Terwijl ik aan het stikken was, stopte ik en begon ik te huilen. Mijn kijk op het leven was dat alles pijn doet en alles zuigt. Dat moest ik allemaal verdoven. Maar ik kon niet zo dronken of zo high worden dat ik de pijn niet meer voelde. Ik kon er niet voor wegrennen.

Ik moest wat anders doen om mijn leven te beteren, voor mezelf en voor mijn huisgenoot. Zij stelde voor dat ik yoga ging doen in de studio die net was geopend in onze straat. Ik had het al een keer geprobeerd toen ik 18 was, omdat ik bij mijn vrienden wilde horen, maar ik nam het nooit serieus en hoorde ook niet echt wat er werd gezegd. Deze keer liep ik de yogastudio binnen en gedroeg ik me als een irritante kleuter. Ik was bij voorbaat boos omdat ik er niet wilde zijn, maar mijn docent was zo aardig en meelevend en ze was zo lief dat ik me veilig voelde.

Advertentie

Yoga zorgde voor wat meer rust. Ik kon niet meer zo vaak uit om te feesten, want dan zou ik de yoga niet halen, en als ik niet naar yoga ging, zou ik mijn woonplek kwijtraken. Dat was de deal. In het begin deed ik maar wat, maar toen ik er wat meer in kwam, merkte ik de voordelen en hoe ik langzaamaan wakker werd. Ik liet herinneringen uit mijn verleden toe waar ik nooit over had willen nadenken, herinneringen waar ik normaal van zou gaan drinken om maar niks te voelen.

Ik nam ontslag bij een van de kroegen waar ik werkte, de kroeg waar ik het meest feestte en het te intens werd. Maar daarmee verloor ik een deel van mijn inkomen, dus vertelde ik mijn yogadocent dat ik de yoga niet meer kon betalen. Ze zei dat als ik de toiletten bij de yogastudio schoonmaakte, ik gratis yoga kreeg. Deze mensen gaven me zo'n speciaal gevoel dat ik nog de hondenpoep van de stoep had geschraapt als ze het me hadden gevaagd. Ik werd de toiletpoetser en omdat dat heel goed ging, werd ik hoofdtoiletpoetser. Ja, ik was het aan het maken in de wereld. Daarna werd ik de kantoorjongen – ik stond achter de balie en bestelde alle spullen die de studio nodig had.

Op een gegeven moment hadden ze geen geld meer om mij de schoonmaakdiensten te laten doen. Ze zeiden dat als ik yoga wilde blijven doen, ik het docentenprogramma moest gaan volgen, want daar hoorde drie maanden gratis yoga bij. Ik had het niet door, maar ze probeerden me voorzichtig te stimuleren om wat meer van mijn leven te maken. Ik dacht ‘Fuck, oké, dat moet dan maar’. Nog voordat het programma voorbij was, zei mijn docent dat ze wilden dat ik een yogacursus ging geven bij de studio. Ik antwoordde dat ik geen docent wilde zijn. Hij zei: ‘Cool, je gaat de lessen op zaterdagmiddag geven.’

Advertentie

De eerste keer dat ik dat moest doen, had ik een black-out. Ik was fysiek aan het trillen en ik kwam niet uit mijn woorden omdat ik zo nerveus was. Ik zei tegen iedereen: “Jongens ik ben heel erg nerveus en dit is de eerste keer dat ik les geef en ik ben blij dat het met jullie is.” Iedereen glimlachte naar me. Ze hadden zoiets van “Fuck ja gast! Doe je ding! We willen dit met jou doen!” Toen ik klaar was, voelde ik me high; meer dan ik me ooit in mijn leven had gevoeld. Niet high zo van: kijk naar mij, ik ben de leraar, maar: kijk eens wat ik kan doen. Ik ben het waard. Ik hoef niet altijd achter de bar te staan. Die realisatie voelde geweldig.

Toen ik eenmaal vuistdiep in de yoga zat, besloot ik tijdelijk te stoppen met drinken. Dat lukte me negen maanden. Het was bizar. In die negen maanden was ik zo helder. Ik besefte dat ik helemaal niet meer achter de bar wilde staan en ik verhuisde naar San Francisco om yoga te studeren.

Maar toen ik in San Francisco ging wonen, vond ik alsnog een baan in een kroeg. Negen maanden lang ben ik weer gaan drinken en gebruikte ik drugs. Op een ochtend werd ik wakker met een extreme kater en voelde ik exact dezelfde emotionele en fysieke angst die ik altijd voelde in San Diego. Dit was bullshit. Ik kon dit niet meer aan.

Ik sleepte mezelf uit bed, vond een kleine yogastudio bij mij om de hoek en begon daar te werken als vervangend docent. Het moment dat ik weer besloot om yoga te gaan doen en te stoppen met drinken, ging alles als een speer. Mijn angsten gingen weg. Ik kon eindelijk in therapie gaan en ik begon langzaam mijn eigen verleden te ontrafelen en met mijn geestelijke problemen te dealen. Ik wist niet eens dat ik een angststoornis had totdat ik die diagnose kreeg.

Advertentie

Het leven duwde me op alle mogelijke manieren richting een enkeltje gevangenis, of richting verslaving. Maak een lijstje van alle slechte dingen die een mens kan meemaken, kruis alles aan, want ik heb het allemaal meegemaakt. Zonder yoga ging ik nog steeds die weg af. Maar yoga heeft me middelen en technieken gegeven om eindelijk te aarden.

Meditatie is de krachtigste drug in de wereld. Het geeft mij de ruimte om al het andere te stoppen. Waarschijnlijk denken de meeste mensen dat meditatie betekent dat je in een grot zit zonder ook maar één gedachte in je hoofd en dat je dan na 20 minuten letterlijk gaat zweven. In werkelijkheid raak je al je gedachten nooit echt kwijt. Ze zijn er altijd, dat is de vloek van mens zijn.

Meditatie maakt je helderder, je kunt er die grijze brij mee vertellen om op te houden, en een taak geven. Je vertelt je hersenen dat ze moeten focussen op je ademhaling. En als focust op je ademhaling, vervliegen de gedachten die er niet echt toe doen en de gedachten die belangrijk zijn, worden ineens begrijpelijker.

Lange tijd heb ik het idee gehad dat ik nooit mezelf kon zijn. Ik had het gevoel dat ik nergens bij hoorde en dat ik nooit een onderdeel kon zijn van iets groters, al wilde ik dat nog zo graag. Ik wilde niet dat ik er niet bij hoorde, en omdat ik geen pijn wilde voelen, werd ik dronken en high.

Ja, yoga heeft me gered. Iedere keer dat ik de studio binnenliep, deden mijn problemen, mijn verleden, mijn trauma’s en mijn seksualiteit er niet meer toe. Voor het eerst voelde ik me geaccepteerd terwijl ik nuchter was. Als ik dronk en feestte, had ik het gevoel dat ik wel ergens bij hoorde, maar voelde ik me ook kut. Ik was dronken en high net als alle anderen. We ‘hoorden er allemaal bij’.

Advertentie

Als ik yoga doe, gaat het alleen om mij, mijn matje en mijn rust. Ik hoef niet de meest ingewikkelde houdingen aan te nemen. Ik hoef er niet zen te zitten met mijn ogen dicht. Ik heb gehuild op mijn mat. Ik heb gelachen op mijn mat. Ik was gelukkig op mijn mat. Ik was woedend op mijn mat.

Ik schaamde me vroeger voor dit verhaal. Schaamte is een bitch. Ik realiseer met nu dat ik er niet zelf om heb gevraagd dat mij dit allemaal gebeurde. Ik heb er nooit om gevraagd om misbruikt te worden of om op te groeien in een gebroken gezin. Maar ik schaam me niet meer. Als ik mijn verhaal vertel, zien anderen misschien ook in dat ze er weer bovenop kunnen komen.

Als ik mensen kan laten zien dat er hoop is, zal ik dat luidkeels van de daken schreeuwen. Als dit iemand een beetje kracht kan geven, een beetje moed zodat hij stopt met drugs, geen plastic zak over zijn hoofd trekt, wegblijft van dat laatste shotje dat hem over de rand duwt – dan wil ik daarbij helpen.

Dus hier ben ik. Ik vertel elke week 300 leerlingen dat ze in hun lichaam moeten binnengaan. Ik vertel ze dat het goed komt, ik vertel ze dat we allemaal shit meemaken en dat we dat samen kunnen aanpakken. Uiteindelijk proberen we elkaar erbovenop te helpen. De yoga zit in ons. Het zit er altijd. We moeten dat alleen onthouden en weer aanwakkeren.

Ik mag elke dag doen wat ik het liefst doe. Ik heb nu een motto: adem die bullshit uit. Er is veel bullshit in de wereld, soms nog meer in je hoofd. Trap er niet in: laat die bullshit niet gratis in je hoofd bivakkeren. Bekijk hem, voel hem, en laat hem dan los. Als je die shit vasthoudt, blijf je ook vol shit zitten, tot je ontploft en dan zul je ontploffen van de hoeveelheid shit. Neem even goed adem, inhaleer de lucht lekker ouderwets met je longen en met je hart. Vul jezelf, grijp die bullshit en laat hem dan los.